2013

Even een  resumé van  2013.

Het begin van dit jaar stond in het teken van Herstel en Balans. Herstel van mijn lichaam wat zoveel schade had ondervond door de chemo troep. Hard werken op fiets en de diverse workout apparaten . Tjonge wat was ik soms blij als het uurtje weer om was. Het volgende in het programma was Balans vinden. Balans in hoe omgaan met het feit dat je toch niet meer zo sterkt terug komt als voorheen. Ik deed dit samen met de psycholoog en een gedragstherapeute. Ik heb veel geleerd. Mindfull ness heb ik inmiddels afgesloten maar de psycholoog die hou ik voorlopig nog aan.

In Maart zijn we op wintersport geweest. Wat hebben we een heerlijke week gehad. Samen met Fred en Cobi in Wagrain. De hele week rode pistes gehad. Tjonge wat ging het lekker, totaal niet bang geweest ondanks dat de afdalingen toch echt wel steil waren. Aan het einde van de week was het op, leeg. De trap was een ware beproeving om op en af te gaan. Pijn in de knieën en nog meer plekken.
Het koste ons toch wel weken om weer van alle pijntjes af te komen. Au, we worden ouder.

In Juni zijn we met de caravan op pad gegaan, we hadden we weer een plekje gereserveerd op Alpencamping in Nenzing. Een heerlijke camping als je van wandelen in de bergen houd. Vanuit Nenzing is het heerlijk om regelmatig een bergwandeling te maken. Keuze genoeg, van uitermate licht (nou ja Oostenrijkers noemen het algauw licht en tijdens de wandeling hoor je toch veel geklaag.) medium en wandelingen voor de ervaren mensen.
Wij houden het bij medium. 22 dagen vakantie en 11 wandelingen gemaakt. Ik mag wel zeggen we hebben het weer goed gedaan. Niet om te kunnen zeggen dat we er 11 gedaan hebben maar omdat het zo'n heerlijk gevoel geeft. Steeds even grenzen verleggen en dan jezelf belonen met een heerlijk groot glas Rathler.

Het gehele voorjaar is helaas verregent, maar de zomer was heerlijk. Vorig jaar had ik het besluit genomen dat er het jaar erop een zwembad in de tuin moest komen. Gelukkig was Joop snel overtuigd en konden we gaan shoppen. Het zwembad mocht niet te groot zijn omdat het plaatsje wat we hadden bestemd hiervoor maar klein was. Uiteindelijk hebben we het zwembad gevonden, in elkaar gezet, pomp aangesloten, gevuld en van chloor en ph mixen voorzien. Uiteindelijk konden we de dag erop genieten van een wijntje in ons eigen zwembad. Goed je kunt er niet in zwemmen maar wel heerlijk chillen, dit was de bedoeling.
Helaas kwam er in september een einde aan het warme weer en hebben we het weer afgebroken. Hopelijk kunnen we volgend jaar langer profiteren van het verkoelende water.

Een hele belangrijke mijlpaal welke ik toch maar mooi heb bereikt is dat ik per 1 september 100% hersteld gemeld ben. Vanaf 1 juli heb ik 100% mijn contract van 28 uur per week gewerkt. Dit was voor mij toch echt wel een gigantische grote wens. Terug op de werkvloer en klaarstaan voor patiënten. Alles gaat goed alleen de late diensten zijn voor mij echt een crime. Die kom ik met moeite door. Aangezien ik deze moet draaien probeer ik ze zoveel mogelijk weg te ruilen. Nu hebben we een ontzettend geweldig team, 65 personen, die voor me zijn op gekomen. Ze hebben aangegeven dat ze het niet vinden kunnen dat ik de late diensten moet draaien. Nu blijkt er mondeling te zijn toegezegd dat het niet meer hoeft. Ik ben super blij. Ik draai dus dag en nachtdiensten. Geweldig. Ook de zorg voor dames met kanker gaat me goed af. Ik kan werk gerelateerde kanker ten opzichte van mezelf goed gescheiden houden. Ik hoop echt dat ik nog een hele tijd op de werkvloer kan vertoeven. Zolang mister Kahler zich rustig houd gaat dit nog wel een tijdje lukken.

Eind oktober zijn we vanaf Eindhoven naar Turkije geweest. Heerlijk 8 dagen een verwen vakantie in  Belek. Van Belek hebben we niets gezien. We hebben alleen maar op een ligbed gelegen met onze e-readers en tussendoor wat geslapen. Moe moe en nog eens moe.
Waarschijnlijk ook door alle spanningen. Het gaat je toch niet in de koude kleren zitten. Steeds wanneer je weer een controle voor de boeg hebt. Bloedprikken, afwachten en dan schrikken als de Igg Kappa waarde wederom voor de 5e keer op rij gestegen is. Het chemo traject komt dan in je gedachten toch wel weer heel dichtbij. Alsjeblieft niet nu alweer. De internist kon ons gelukkig gerust stellen. Als de waarde op deze manier blijft stijgen en niet ineens flink omhoog gaat kunnen we waarschijnlijk 2 tot 3 jaar chemo vrij doorbrengen. Dit is wat me dan toch wel gerust stelde. Wij hadden gehoopt op 6 jaar maar helaas wordt dat ons waarschijnlijk niet gegund. We realiseren ons door het overlijden van Monica, Sjoerd, Bas, Sander en Jan binnen 3 maanden dat het toch wel een echte klote ziekte is. Ik heb het al eerder gezegd.
We zijn dezelfde avond naar het reis bureau gegaan en hebben een reis geboekt naar Gambia. In januari heerlijk in de zon zitten is toch echt geen straf.
Wat leuke dingen om weg te geven heb ik inmiddels gekocht.

In november heb ik flink de griep gehad. Je merkt dat je immuunsyteem toch niet meer zo top is en dat een griep je steviger aanpakt dan wanneer je niet ziek bent. Hierdoor heb ik het besluit genomen om toch maar voor de griepprik te gaan. Ik wil dit niet weer meemaken. Voor de reis naar Gambia was ook een inenting aanbevolen. Gele koorts. Brrr. We hebben hem laten zetten en de bijwerkingen vallen eigenlijk wel mee. Beetje spierpijn, overdag koud en als je in bed ligt drijf je eruit..Voor de kerst zijn we er gelukkig af.

De kerst gaan we vieren met familie. 1e Kerstdag bij onze zoon en schoondochter. Het zal zeker heel gezellig worden. 2e kerstdag komen onze dochter en schoonzoon bij ons samen met familie uit Zaandam bij ons. We hebben dan dus 6 logés, gelukkig kunnen we die kwijt. 1 luchtbed, moet kunnen.
We gaan op beide dagen weer Feuerzangenbowle maken. Zo gezellig. Suikerhoed en brandende rum .
het recept zet ik hier onder.

Ingrediënten

• 2 flessen rode wijn
• 1 st sinaasappel
• 4 st kruidnagel
• 1 st kaneelpijpje
• 2 st steranijs
• 250 gr suikerhoed(kegel van suiker)
• 0,5 ltr bruine rum(54%)

Materialen

• Vuurtang

Bereiden

Giet rode wijn in een vuurvaste kom. Verwijder de schil van de sinaasappel in een spiraal en doe deze met de kruidnagels, het pijpjekaneel en de steranijs in de wijn. Verwarm de wijn op een rechaud(niet koken). Leg op de kom een vuurtang; leg hierop de suikerhoed en doordrenk deze met de rum. Steek de rum aan en giet de resterende rum met een kleine lepel over de suikerhoed. Drink de bowl warm.

Gezellig toch. 

Ik heb 24 december nog mijn APD infuus. Ik moet maar eens gaan tellen hoeveel ik er nog moet. Op zich is het natuurlijk wel goed te doen maar als ik er mee klaar ben zal ik er niet om treuren. Toch elke maand weer een infuus. Het aanbrengen is niet onoverkomelijk maar leuk is anders. Ik denk maar steeds, het is voor een goed doel. Blijven mijn botten tenminste sterk.

Als afsluiting wil ik nog even stilstaan bij allen die straks de kerst gaan doormaken zonder hun partner. Ik wens allen heel veel kracht om deze dagen door te gaan. Ik ben er van overtuigd dat het gezin, de familie, er voor ze zullen zijn.

Verder wens ik iedereen hele fijne feestdagen en voor het nieuwe jaar veel geluk en gezondheid.

Omhoog

Zo de griep heb ik gedag gezegd en ik hoop dat hij voorlopig niet terug komt.
We zijn bezig nu langzaam bezig om ons voor te bereiden op onze vakantie naar Gambia.
Eerst hadden we een echte strand vakantie in gedachten maar nu begint het toch wel een beetje te kriebelen om meer dan een luier vakantie te doen.
We willen wel wat meer van het land zien en zeker contact zoeken met de bewoners. Dus eens rondkijken in hun leefgemeenschap, een schooltje bezoek en zo meer. We zoeken daar ter plaatse een gids. Misschien doen we ook nog wel een uitstapje naar Senegal.
Ik heb al een stapel schriften gekocht met potloden. Verder neem ik nog ballonnenblaas mee en wat gewone ballonnen. Ik heb aan een collega wat kinderkleding gevraagd. Niet te veel natuurlijk want ik heb maar twee koffers.

Verder natuurlijk de feestdagen. Sinterklaas hebben we niet gevierd. Wel een super gezellige avond gehad met onze zoon en schoondochter. Eerst lekker gegeten en daarna Mens Erger Je Niet gespeeld.
Spel tussen de ouderwets methode en het Keezspel.
Heerlijk elkaar goed in de weg zitten. Ongelooflijk maar ik heb nog een keertje gewonnen ook.

Eerste Kerstdag zijn we bij onze zoon en schoondochter. Het zal erg gezellig worden aangezien er ook nog een paar kinderen zullen zijn die heel erg van spelletjes houden.
Kerstavond heb ik helaas nog een late dienst evenals de dag na Kerst. Ik zie ze wel door te komen.
Late diensten daar moet ik echt vanaf zien te komen.
Verder ben ik regelmatig aan het zoeken naar een andere baan. Het gaat me wel aan het hart maar ik begin de onregelmatigheid toch wel belastend te vinden. Ik wil wanneer we dit willen een weekend weg kunnen.
Het zal alleen niet meevallen om een baan op de polikliniek te vinden. Ik hou het intranet goed in de gaten.

Afgelopen zondag was ik  12 1/2 jaar in dienst. 6 December vier ik dit met mijn collegas onder het genot van een kopje koffie/ thee en een lekker gebakje.

Als laatste wil ik Jan en Marlies heel veel sterkte wensen de komende tijd. Jan je bent een kanjer, dank voor al je steun die ik uit je blog verhalen mocht halen.  Je hebt geknokt zolang je kon. Helaas heeft Hr Kahler je verslagen. Sterkte.

Pfff ziek

Gewoon de griep denk ik. Gister ondanks de paracetamol, verhoging. Ik heb nooit verhoging.
Pijn in mijn keel. Gisteravond in bed kon ik eerst niet eens lekker ontspannen door de benauwdheid. Ik dacht nog even en dan bel ik naar de dokters dienst. Maar toch wel wat geslapen en vanmorgen zit het nog steeds dicht of eigenlijk wel wat erger. Ik hoop toch echt dat het snel weer weg gaat. Eigenlijk moest ik vanavond in de nachtdienst beginnen maar dat heb ik gister al maar afgezegd. Zijn ze niet blij mee maar ikzelf ook niet. Ik vind nachtdienst altijd wel leuk.

Nou ik hoop een paar dagen en dat het dan weer weg is.

3 maandelijkse zorgen

Afgelopen vrijdag weer bij mijn interniste geweest. Nee ik had geen afspraak maar ik kon de zenuwen niet meer langer aan.
Ik had nl netjes mijn bloed laten prikken en had de uitslag uitgeprint mee naar huis genomen om samen met Joop de uitslagen te bekijken. Helaas was het M-Proteine, het kwaadaardige eiwit zoals ik het voor niet ingewijden noem, weer gestegen. Aangezien de interniste de vorige keer bij 2 al niet happy was, was ik nu echt wel bang. Ik zag de chemo al weer boven mijn hoofd hangen en zoals iedereen wel begrijpt had ik hier dus echt geen zin in ofwel je kon gerust zeggen dat ik hier als een onoverkoombare berg tegen op zag. Ik wil gewoon even leuke dingen doen en me niet ziek voelen.
Ik had vrijdag een gesprek bij de psycholoog en had me voorgenomen om na dit gesprek even bij de poli van de interne langs te gaan om te vragen of ze niet ergens een gaatje over hadden. Ze zou het bespreken met de internist die gelukkig net dienst had. Vervolgens werd ik om 13 uur gebeld dat ik dezelfde middag al terecht kon. Toch wel handig dat je in hetzelfde ziekenhuis werkt en de internist dit weet.

De internist was tot onze verbazing niet geheel ontevreden. Het was niet goed, echt in zijn geheel niet dat is een feit. Deze stijging betekend dat Kahlertje toch weer actief is. Balen ja dat wel, het is toch wel erg snel naar de stamceltransplantatie, maar na goede uitleg van de internist hebben we nu goede kijk op wat ons te wachten staat, of eigenlijk wil ik het zo zeggen waarschijnlijk voorlopig nog niet.
Als het M-proteine elke 3 maanden met iets minder dan 1 punt gaat stijgen zal het er op neer komen dat ik over ongeveer 2 tot 3 jaar weer mag aankloppen in Maastricht. Gaat het ineens veel sneller stijgen dan dan ben ik eerder de pineut, dus duim voor me dat dit niet gebeurt. Goed voor een ieder die niet in hetzelfde schuitje zit onvoorstelbaar dat ik hier dan toch nog zo laconiek over ben. Ja want dit ben ik nu. Ik ben ontzettend opgelucht na de uitleg. Als ik nu nog even 2 jaar rust heb en tijd om leuke dingen te doen samen met Joop, dan ben ik al tevreden. Liever nog langer maar eerlijk gezegd geloof ik niet dat ik zoveel geluk zal hebben.
Vanaf het eerste moment dat de er een verhoogd IgG Kappa is gevonden en er nog gesproken werd over een MGUS, wist ik al dit niet lang zo zou blijven en ik snel in de Multipel Myeloom groep zou gaan vallen. Sommige dingen voel ik gewoon aan.

Goed dan gelijk maar leuke dingen gaan regelen. We zijn dezelfde avond naar het reisbureau gegaan voor het boeken van een heerlijke zon vakantie. We hadden het plan om naar Gambia te gaan. Wintersport zit er voor ons dit aankomende jaar niet in omdat dit, ons, dit jaar te veel pijntjes heeft gekost. Nu waren de pistes voor ons ook wel erg zwaar. Gelukkig kunnen we toch terug kijken op een super heerlijk wintersport met vrienden, maar aankomend jaar dus even niet. We slaan een jaartje over en dan doen we een lichter gebied.
Morgen direct even een afspraak maken bij de travel kliniek voor vaccinatie tegen de gele koorts en een recept voor malaria tabletten.
We hebben er ontzettend veel zin in.
Dan gaan we dit jaar ook nog een reisje naar Curaçao plannen want we willen heel graag gaan snorkelen. Heerlijk drijven in het water en naar vissen kijken.
 
Na het reisbureau nam Joop me mee naar een juwelier en moest ik een nieuw horloge uitzoeken. Ik had geen echt mooi horloge en aangezien ik iemand ben die daar dus niet zoveel omgeeft zal ik het voor mezelf niet kopen. Nu moest ik er dus aan geloven. Erg hé. Kun je het je voorstellen een vrouw dit niet zo heel veel om sieraden geeft? Nu heb ik toch wel een echt mooi horloge en ben ik er wel heel erg blij mee.

Moe!?!

Zomaar ineens. Sinds de vakantie veel meer moe. Daar baal ik wel ontzettend van. Van een stukje lopen of de trap op kan ik al buiten adem zijn.
Gisteren weer bloed laten prikken voor mijn driemaandelijkse controle, zenuwen tijd is dus weer aangebroken. Wat zal de uitslag zijn. Ik hoop of hetzelfde, liefst gedaald maar alsjeblieft niet gestegen. Het idee alleen al dat het chemo traject dan ineens toch weer dichtbij gaat komen daar wordt ik echt niet vrolijk van hoor.
Ik ga nu niet zelf de uitslagen bekijken maar ik laat ze uitprinten en dan neem ik ze mee naar huis zodat Joop en ik samen kunnen kijken.
Zo eerst maar eens een vitamine B12 injectie zetten. Kijken of dit weer wat gaat helpen.

Leuk

Bijna vergeten maar, wij hebben 10 dagen geleden een ballonvaart gemaakt. Ik wilde de foto's jullie toch niet onthouden.
Het was in 1 woord geweldig en voor herhaling vatbaar. We zijn opgestegen vanaf het Philips van Lenneppark in Einhoven. Vervolgens gingen we richting het PSV stadion maar op  het laatste moment draaide de wind zodat we er niet overheen gingen. We hebben het Evoluon heel mooi gezien en Strijp S, waar we fitnessen. We zijn over FC Eindhoven gevaren, waren net een wedstrijd aan het spelen. De kunstijsbaan en de Tongelreep. Daarna verder over de A2 naar Aalst/ Waalre om daar in een afgehaald maisveld te landen. Aldaar zijn we gedoopt in Graaf en Gravin, met champagne.
Nou, de foto's:

Klote ziekte.

Als ik de blog's van mezelf afzet tegen de blog van Sander, Jan en Marcha dat wordt ik toch wel bang en erg verdrietig. Wat is dit toch een ontzettende klote ziekte. Zo heel stiekum wordt je van binnenuit afgebroken. Je kunt er nog zo goed uit zien maar de binnen kant is dan niet zo mooi, of zelfs rond uit slecht. In korte tijd weer verschillende slechte berichten.
Nieuwe haarden, terwijl je dit totaal niet verwacht. Hierdoor dreigende botbreuken en een dwarslaesie. Een leven dat tot stilstand gaat komen. Dan denk ik terug aan Sjoerd, Monica en Bas. Nog maar een paar maanden geleden, de strijd verloren.
Laten we hopen dat we toch nog goede berichten mogen ontvangen. Ik lees deze blog's omdat het me heel veel steun heeft gegeven in de tijd dat ik me waardeloos voelde, nu voel ik me zeer verbonden met allen waarvan ik de blog's volg. Ik heb ontzettend veel bewondering voor hoe zij hun wel en wee neer pennen voor hun zelf maar ook voor anderen.
Dus bij deze wil ik heel veel kracht en warmte sturen naar iedereen die dit kan gebruiken.

Vakantie

Weer terug van een heerlijke vakantie in Turkije. We hebben er echt een hele luie vakantie van gemaakt.
Ik heb zoals jullie hebben kunnen lezen, het afgelopen jaar heel hard geknokt om mr Kahler onder het tapijt te vegen. De vakantie in Oostenrijk is een erg actieve vakantie geweest dus nu vonden we het tijd om lekker lui te zijn. We hebben dus vooral, geslapen, gelezen, gegeten, gedronken en genoten.
Wat dat drinken betreft, we hebben het echt wel netjes gehouden hoor.
We zijn in Belek geweest in het Limak Atlantis Resort. Dit was een heerlijk 5 sterren resort met uitmuntende service.
Vooraf  gaande aan de reis zijn we nog in Leiden geweest, Corpus een reis door de mens. Leuk en de moeite waard.
De dag erna heerlijk naar de Sauna in Maarsenveen. Ontzettend lekker genoten van een verwen arrangement. Lekkere sauna's en massages. Hier knap je weer van op.

We gaan ons nu weer richten op de volgende vakantie. Dit doen we eerst even orienterend, we willen eerst de controle in november afwachten. We moeten nl wel gevaccineerd worden tegen gele koorst en malariapillen slikken voor die vakantie en dan wil ik eerst even mijn bloeduitslagen afwachten en het advies van mijn interniste.

Nu eerst maar weer lekker werken. Het eerste nachtje zit er inmiddels al weer op. Nog 1 en dan ben ik weer even vrij. Nou ja ik ben inmiddels nog niet door mijn strijk heen.

Voor iedereen geniet lekker van de nazomer want het herfstachtige weer komt er weer aan zeggen ze.

Mijlpaal

Definitief 100% hersteld gemeld.
Wat kan een mens hier blij mee zijn. Ik heb het zwart op wit.

Iedereen die me de afgelopen 18 maanden gesteund heeft op wat voor manier dan ook, super bedankt.
Ik weet dat ik niet altijd de makkelijkste ben geweest. Als ik iemand hierdoor pijn gedaan heb, SORRY. Het ging niet altijd van een leien dakje hoe goed ik ook mijn best deed. Mijn beleving was soms anders dan anders.Aan de andere kant natuurlijk wel begrijpelijk.

Sportschool

Vandaag is mijn abonnement op de sportschool weer een feit. Ik had me gisteren voor genomen om vanmorgen weer een abo te nemen. Nu twijfelde ik vannacht wel heel erg of ik dan toch maar donderdag avond zou gaan maar uiteindelijk toch maar besloten om vanmorgen te gaan. Nu ben ik blij dat ik gegaan ben. Is natuurlijk altijd zo maar ja. 

Gisteren zijn we heerlijk wezen high teeën in een oud gedeelte van Veldhoven. Ik had in januari, voor mijn verjaardag, van mijn zoon en schoondochter een bon gekregen. Ja lang laten liggen maar het was ook lang geen mooi weer en we wilden het liefst lekker in de tuin kunnen zitten. Het was echt jammie. Gelukkig werden de glazen maar halfvol geschonken, anders konden we niet meer op de fiets naar huis. De hapjes waren erg lekker en zodanig veel dat we niet meer hebben gekookt maar een klein frietje hebben gehaald bij de snackbar. Dit was zeker al weer lang geleden. Wij eten eigenlijk helemaal geen friet meer. Misschien 1 maal per jaar.
Je zou kunnen zeggen dat we gezond bezig zijn.

Over gezond bezig zijn gesproken. Ik heb sinds de chemo erg veel last van stijve spieren. Nu zijn we een maandje geleden begonnen met het slikken van curcuma capsules. 800 mg per dag bij het warm eten.
Of het nu daar door komt of doordat ik weer meer vitamine B12 spuit, dat weet ik niet zeker maar het gaat ook wat dat betreft veel beter. Het is er natuurlijk wel maar veel beter om mee om te gaan.

Zo meteen even slapen en dan vannacht weer de nachtdienst in. Nu maar 2 nachten. Zo voorbij dus.

Positiviteit

Gisteren bij de bedrijfsarts geweest en aangegeven dat alles helemaal goed gaat. Ik doe alle diensten. Op de OHC (Obstetrische High Care)  en op de Verlos Suites. Nu is het wel zo dat late diensten voor mij niet handig blijken te zijn qua energie verdeling maar ik draai ze wel af en toe. Als het bedrijf dit wil zal ik niet de flauwste zijn. Ik ben de afgelopen 18 maanden niet flauw geweest dus aan mij zal het niet liggen.
Waar het op neer komt is dat ik 100% herstelt gemeld ga worden. Wat een grotere beloning kan een mens krijgen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er samen met mijn mannetje, ontzettend hard voor geknokt heb, . Als ik die niet had gehad dan had ik het echt niet gered.

Vandaag nog bij de psycholoog geweest en daar liep ook alles goed. Af en toe heb ik een onprettige gewaarwording waar ik dan best een depri gevoel van kan krijgen. Als het af en toe is dan is het niet zo'n probleem maar als het vaak op een dag is en een paar dagen achter elkaar wordt ik hier niet echt blij van. Vorige week had ik dit een hele week en dan begin ik weer te twijfelen aan mezelf. Wanneer het dan weer over gaat en ik heb weer een goede dag dan kan ik er wel een beetje om lachen. Nu kon de psycholoog me één en ander wel verklaren. Hij kon er op zich niets aan veranderen maar duidelijkheid in wat er nu allemaal in een mens afspeelt is voor mij heel belangrijk. Ik kan dan wel stap voor stap één en ander in de juiste banen trachten te leiden.

Straks gaan we lekker uit eten in Eindhoven en daarna lekker shoppen. Joop moet een nieuwe winterjas en misschien dat ik er ook wel voor ga kijken. Eerst Joop.

Gisteren heb ik mezelf al verwend met nieuwe kleding 2 setjes voor 48 euro. Daar wordt ik nou echt wel vrolijk van. Lekkere zomer kleding, laat de zomer dus nog maar even blijven.

Over zomerweer gesproken. Vorige week zouden we een ballonvlucht maken maar voor de 4e keer werd hij afgezegd. Dit was de eerste keer bij http://ballonvaarttilburg.nl/
Nu hebben we morgen ochtend een afspraak maar als ik het weer zo bekijk dan wordt het niets. We blijven hoop houden.

Nou hieronder nog een leuke tekst welke ik weer op facebook tegen kwam.
Zo ontzettend waar en Mindfull.

Charlie Chaplin schreef op zijn sterfdag in het jaar 1970 het volgende:

Van jezelf leren houden!

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
begreep ik dat ik steeds weer en bij iedere gelegenheid,
op het juiste moment en de juiste plaats ben.
Dat alles wat gebeurt goed is.
Vanaf dat moment heb ik rust.
Nu weet ik dat men dat VERTROUWEN noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
kon ik accepteren dat emotionele pijn en lijden
slechts waarschuwingen voor me zijn,
dat ik niet mijn waarheid leef.
Nu weet ik dat men dat AUTHENTICITEIT noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
ben ik ermee opgehouden naar een ander,
beter leven te verlangen.
Ik kon zien dat alles om me heen een uitnodiging is om te groeien.
Nu weet ik dat men dat RIJPEN noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
ben ik er mee opgehouden mezelf van mijn vrije tijd te beroven.
Ik ben opgehouden met het bedenken van geweldige projecten voor de toekomst.
Nu doe ik slechts wat me vreugde en plezier brengt,
waar ik van hou en wat mijn hart blij maakt.
Op mijn manier en in mijn eigen tempo.
Nu weet ik dat men dat EERLIJKHEID noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
heb ik me bevrijd van alles dat niet gezond voor me was.
Van eten, mensen, dingen en situaties, van alles
dat me steeds maar weer naar beneden trok, weg van mezelf.
In eerste instantie noemde ik dat gezond egoïsme,
nu weet ik dat het ZELFLIEFDE is.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
ben ik gestopt met altijd gelijk willen hebben.
Daardoor heb ik me steeds minder geïrriteerd.
Nu weet ik dat men dat NEDERIGHEID noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
heb ik geweigerd nog langer in het verleden te leven
en me zorgen te maken om de toekomst.
Nu leef ik alleen nog maar in het ogenblik, daar waar alles gebeurt.
Zo leef ik op dit moment iedere dag en noem het BEWUST ZIJN.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
begreep ik dat mijn denken me klein en ziek kan maken.
Op het moment dat ik mijn hart liet spreken...
werd mijn verstand, mijn denken, een belangrijke partner.
Deze verbinding noem ik DE WIJSHEID VAN HET HART.

We hoeven niet bang te zijn ons bloot te geven.
Ook hoeven we geen conflicten met onszelf en anderen te vrezen:
zelfs sterren botsen weleens op elkaar en juist daardoor
ontstaan er ook weer nieuwe... ('sterren')

Nu weet ik: DAT IS HET LEVEN....

Charlie Chaplin

Onverwachte wending van driemaandelijkse controle bij de interniste

Soms loopt iets anders dan je van te voren had bedacht. Vandaag was het weer dat ik een afspraak had bij mijn interniste. Natuurlijk had ik de labuitslagen al weer opgezocht ik dacht geen verrassing op mijn bordje te krijgen. Hoe anders kan het lopen. De waarde van hat M-Proteine was gestegen naar 2. Goed gestegen dus maar ik dacht dit is een marginale stijging en daar maakt ze zich echt geen zorgen om. Ik dus voor het eerst weer alleen naar haar toe Joop ging gewoon aan het werkt. We hadden toch geen zorgen.

Maar mijn interniste dacht er blijkbaar anders over. Ze keek echt wel bedenkelijk. Pff, schrik dus. Zelfs doorsturen naar Maastricht, stamceltransplantatie, autoloog en/ of allogeen kwamen over haar lippen rollen. Brrr niet nu toch al. Ik zeg tegen haar, “ik wil Maastricht eerste eens een keer van de positieve kant bekijken en niet horizontaal weer weken in een ziekenhuisbed. Wijntje op een terras is toch veel leuker?

Wat is er nu aan de hand? De mate van stijging is bepalend voor verdere actie. Als je alle waarden in een tijdsbestek uitzet in een grafiek dan mag de lijn niet plotseling gaan stijgen. Hij moet dus redelijk vlak blijven. Een lichte stijging mag. Het gaat dus om de procenten (nee geen centen)

Een te stijl stijgende lijn wordt doorsturen en daar zijn we dan echt niet blij mee. Al bij het woordje chemo dacht ik nee niet nu al weer. Dat het komen gaat daar hou ik echt rekening mee maar ik zou toch graag een paar jaar uitstel hebben. Het gaat nu lekker. Af en toe een dipje net als een paar dagen geleden. Maar dat zit dan op psychisch vlak. Mijn werk gaat goed. Ik werk weer helemaal mijn 28 uur. Dag en nachtdiensten en zelfs zorg coördinatie heb ik op me genomen. Als O&G’er ben je dit verplicht. Leuk maar wel erg druk. Maar ook dit lukt me dus. Nu in November nog een enkele late dienst om te kijken of dat ook dit gaat lukken. Lukt het niet dan gaan we een andere baan zoeken. Gemotiveerd proberen terug te komen en dan geen late diensten draaien wordt op mijn werk niet geaccepteerd. Het is dan wel een ziekenhuis maar voor het personeel wordt het keihard gespeeld en geen uitzonderingen. Die zijn er al voor een heel groot deel af en ws gaan ze er allemaal af. Dus iedereen draait alles of niets. Ben je klaar mee. Geen win win situatie creëren. Nu is het wel zo dat deze baan mijn ideaal is en ik daar erg gelukkig mee ben maar niet ten koste van mijn gezondheid en zo dat ik thuis niet meer kan genieten. Genieten gaat nu voor alles. Dus stiekum maar eens naar een andere baan in het ziekenhuis zoeken. Polikliniek of zo.

Over een paar weken lekker een weekje naar de zon. Heerlijk luieren op het strand en lekker lezen. Voor volgend jaar hebben we ook al een paar leuke plannen en ik zal er voor zorgen dat we lekker nog een paar jaar kunnen genieten, van elkaar en van leuke dingen doen. Het klinkt een beetje zwaar maar voor mij wel een doelstelling. Die 20 jaar blijf ik er toch nog wel inhouden.

Meneer Kahler is hier niet welkom met de nadruk op NIET We kunnen hem missen als kiespijn.

Nou het zoveelste verhaaltje. Beetje dubbel dus. Hieronder een leuk verhaal wat ik op Facebook tegenkwam. Zo waar als het maar zijn kan.

De mayonaise pot en 2 koppen koffie...

Als de dingen in je leven je even allemaal te veel worden, als 24 uur in een dag niet meer genoeg is, denk dan aan de mayonaisepot en de twee koppen koffie.

Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de les begon, nam hij zonder iets te zeggen een hele grote, lege mayonaisepot en vulde deze met golfballen. De professor vroeg vervolgens aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was. Zij antwoordden van wel.

Toen nam de professor een doos met kiezelsteentjes en kiepte deze in de pot. Hij schudde lichtjes met de pot en de kiezelsteentjes rolden in de open ruimtes tussen de golfballen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was. Ze antwoordden van wel.

De professor nam nu een doos met zand en goot deze leeg in de pot. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de golfballen en de kiezelsteentjes. Opnieuw vroeg hij of de pot nu vol was. De studenten antwoorden met een unaniem “ja”.

Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en goot ze leeg in de pot. De hele inhoud verdween in de pot en de koffie vulde de lege ruimte tussen het zand. De studenten begonnen te lachen. "Nu", zei de professor, “ik wil dat jullie deze pot zien als jullie eigen leven.

• De golfballen zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je kinderen, je geloof, je gezondheid en je passies. Dingen die ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je leven toch gevuld zou zijn.
• De kiezelstenen zijn de andere dingen die ertoe doen: je werk, je huis, je auto e.d.
• Het zand is al het andere, de kleine dingen."

"Als je het zand als eerste in de pot doet, is er geen plek meer voor de kiezelsteentjes of voor de golfballen. Datzelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan de kleine dingen besteedt, dan heb je geen ruimte meer voor de dingen die belangrijk voor je zijn.”

“Besteed aandacht aan de dingen die essentieel zijn voor je geluk. Speel bijvoorbeeld met je kinderen. Neem tijd voor een onderzoek voor je gezondheid. Neem je partner mee uit eten. Lees. Er is altijd nog wel tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te legen."

"Zorg eerst voor de golfballen, de dingen die echt het allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand."

Eén van de studenten stak een vinger op en vroeg waar de twee koppen koffie voor stonden. De professor lachte: “Ik ben blij dat je het vraagt. Ik wil daarmee alleen maar weer eens aangeven dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er altijd wel een plekje is om samen met een vriend een kop koffie te drinken."

Leef het leven!

“Life has no limitations, except the ones you make.”

Nachtdienst

Ik heb afgelopen nacht mijn eerste nachtdienst weer gedraaid na 1 1/2 jaar. Vreemd maar wel weer heerlijk. Straks nog 1 nachtje doen en dan kan ik gaan genieten van mijn vrije weekend.

Volgende vrijdag weer voor controle naar de interniste. Ik ben benieuwd wat ze te zeggen heeft. Het blijft altijd spannend. Ik heb toch wel enkele klachtjes. Mijn been doet zeer evenals het bot in mijn hoofd. Daarbij heb ik geconstateerd dat ik toch wel last heb van polyneuropathie in mijn voeten. Overdag gaat het goed maar 's avonds en 's nachts voelt het toch niet lekker. Ik heb dit vorig jaar niet gevoeld omdat ik pijnmedicatie tegen de pijn in mijn blaas slikte. Die medicatie werkte tegen zenuwpijnen. Laat polyneuropathie nu ook een zenuwpijn zijn. Het is een complicatie van de Thaliodomide en de dexamethason die ik in hoge doseringen gehad heb.
Ik heb er niet bij stil gestaan dat het door de pijnstillers wel eens gecamoufleerd zou kunnen zijn. Ook de inteniste heeft dit denk niet in de gaten gehad.
Nou is er wel goed mee te leven omdat ik nu weer de lyrica slik maar ja, gebeurt is gebeurt.

Volgende week weer een update over de controle.

APD en een leuke vrije dag

Gisteren weer mijn APD gehaald. Ik weet niet de hoeveelste  het is geweest. Eens kijken of ik dit morgen kan uitzoeken. Ik gok op 7.
Voordat ik me op de dagbehandeling oncologie ging melden ben ik langs het lab gegaan omdat het weer tijd was om mijn bloed te laten controleren of Mr Kahler zich nog gedraagt. Over 2 weken mag ik dan weer voor controle bij de internist. Toch wel weer spannend hoor. Ik ben dan toch wel wat sneller aangebrand hoewel ik dit probeer te voorkomen. Een ander kan er ook niets aan doen als ik wat sneller geïrriteerd ben.

Vandaag ben ik met mijn schoonzus, Lucia, naar Den Bosch geweest om te lunchen. Goh was is dat een leuke stad. Natuurlijk begonnen met een bosche bol, daarna een rondvaart over de Binnen Dieze. Leuk 3.5 km onder de stad door gevaren. Een kapitein die veel kon vertellen over het wel en wee van Den Bosch.
Geluncht op de markt, heerlijk oerbrood met old Amsterdam. Terug reis ging perfect. Ik ben natuurlijk niet zo bekend met het openbaar vervoer. Ik ga toch maar eens even kijken of er leuke abonnementen zijn voor de trein. Dan kan ik ook eens op de koffie gaan in b.v. Zaandam.

 Even een kleine impressie van wat we gezien hebben.

Gr Rona

UWV en regelgeving

Ik snap het wel maar begrijp er niets van.

Die is duidelijk, toch.
Gisteren voor een gesprek bij de bedrijfsarts geweest. Ik ging er wel een beetje met een apart gevoel heen. Het is nl zo dat er, terwijl dat ik zo ontzettend mijn best doe om te integreren, een andere baan voor me wordt gezocht. Een baan die lichamelijk minder intensief is maar, ik moet er dan nog wel even een studie van een jaar bij doen. Alsof dit niet belastend is. Duh
Ik heb nog tot februari 2014 de tijd om te bewijzen dat ik mijn werk weer voor 100% kan doen. Lukt me dit niet dan is het klaar, als ik onder tussen geen andere baan heb aangenomen. Dus dit betekend dat als ik nu een baan aangeboden krijg en die weiger, omdat ik zeker weet dat ik het ga halen, ik aan het einde van de streep met lege handen sta .
Hoe zwaar wil je iemand die na een hele zware chemobehandeling terug wil komen, belasten.
Gelukkig heb ik een hele goede psychologische ondersteuning gehad en durf ik op mezelf te vertrouwen.
Ik ga voor 100% mijn contract van 28 uur in de week terug werken inclusief nachtdiensten etc.
Vorige week 3 diensten van 8 uur gedraaid. Normaal aantal patiënten maar wel met 1 zeer intensive patiënt. 2 diensten geen koffie pauze en geen etenspauze. Wanneer je dit dan aangeeft bij de bedrijfsarts dan wordt er gezegd dat dit inherent is aan mijn functie. Yes.................. niet even, goh ja dan gaat het wel echt goed.... Dat heb ik dan door mezelf maar ingevuld.

Ik heb de laatste tijd wel een plek op mijn heup die zeer doet, nu ga ik er vanuit dat dit weer vanuit mijn blaas komt en dat het niet met Hr Kahler te maken heeft.
Ik denk niet dat de Kahler snel actief wordt hoor. Zoals ik me nu conditioneel voel heb ik me eigenlijk zelfs voor de chemo niet gevoeld. Ik denk dat de moeheid toen al door de Kahler werd veroorzaakt. We zullen het aankaarten 16 augustus als ik weer bij dr Tick ben.
27 juli bloedafgeven, dan heb ik weer mijn maandelijkse infuus. Gelijk dan maar even de buizen vullen. Scheelt weer een prik.
Gaatje minder in mijn systeem omhulsel.

Nu voor iedereen geniet nog van het zonnetje zolang het er is want ik hoorde net dat er alweer wolken aankomen. Nu is het natuurlijk wel zo dat ondanks alle kapitaal kostende apparatuur die in de lucht hangt en op de grond staat ze het niet kunnen voorspellen. Schandalig toch.

Mensen GENIET met volle teugen.

Terugblik over het afgelopen jaar

Er is veel gebeurt het afgelopen jaar. Vele MM genoten weten precies wat ik bedoel.

Ik wil toch voor mezelf, even terug kijken naar het afgelopen jaar.

Na de diagnose MM zijn we 16 maanden verder. Mijn sct was 13 juli 2012. Het is bijna zover. 2 weken geleden waren we aan het wandelen, nee niet in Nederland maar in Oostenrijk en geen gewone wandeling maar echte bergwandelingen, met veel klimmen en dalen. Prachtige uitzichten! Tijdens elke wandeling die we maakten realiseerde ik me hoe ik er vorig jaar aan toe was. Werkelijk, ik kon niets, de auto instappen was al zwaar. De spieren in mijn boven benen waren weg. De dexamethason en de thalidomide hadden goed hun werk gedaan. Ik was nergens meer. Ja het was een zwaar jaar, voor mij maar ook voor Joop. Joop moest erg veel extra dingen doen. In het huishouden maar ook 3 maal in de week naar Maastricht rijden tijdens mijn opname daar. Dat heen en weer rijden was voor hem extra zwaar omdat wat achteraf bleek, hij 3 nekhernia's heeft. Tijdens de eerste chemo kuren was het natuurlijk al zo dat ik steeds mee vermoeid raakte maar helemaal tijdens de sct. De zware kuur met Melfalan hakte er goed in. Hoe positief ik ook was , ik heb echt mij dipjes, ok flinke dippen, wel gehad. Periodes dat ik het allemaal niet meer zag zitten. Spijt had van de hele behandeling. Maar ja je kunt niet meer terug. Joop was altijd mijn redding in tijden dat het allemaal ontzettend zwaar was. Na verloop van tijd merk je toch dat je met ontzettend kleine stapjes vooruit gaat. Erg moeilijk voor iemand die dit niet kan accepteren. Helaas je moet, het is niet anders. 

Gedurende twee en een halve maand heb ik hulp gehad van de thuiszorg. Aangezien 

In Oktober zijn we 10 dagen naar Mauritius geweest en hebben daar een heerlijke tijd gehad. Joop heeft een ontzettend lieve baas. Deze reis hadden we aangeboden gekregen omdat we zo'n zware tijd hadden gehad. Zelf hebben we er een aantal dagen aan vast geplakt.

Helaas heb ik mezelf daarna overschat en ben ik doorgegaan zoals ik daar deed. Dit was een hele grote fout. Resultaat, een giga dip met een aardige depressie. Ik ben in die tijd gestart met psychologische begeleiding en Mind-Fulness. Beide hebben me ontzettend geholpen.

Langzamerhand ging het de goede kant op. Regelmatig een terugval maar gelukkig kwamen deze met langere tussen pozen. 

Slapen tussen de middag bleef steeds onvermijdelijk. Eind oktober ben ik weer begonnen met werken, 3 maal 2 uur. Dit was ontzettend fijn, het betekende erg veel voor me. Het contact met mijn collega's en met de patiënten is erg fijn. Je voelt je dan toch weer een beetje nuttig. Thuis zitten daar had ik het wel mee gehad. 

Eind december kan ik eindelijk met Herstel en Balans beginnen. Een fitness programma voor kankerpatiënten die klaar zijn met de chemo. De eerste keren heb ik best wel een traantje gelaten. Zo ontzettend confronterend om met je neus op de feiten gedrukt te worden dat je bijna niets meer kunt.

Het programma heeft me ontzettend goed geholpen om mijn conditie weer redelijk op pijl te krijgen. 

Vanaf februari ben ik mijn uren op het werk gaan uitbreiden. Op dit moment 3maal 7 uur. Deze maand gaat dit naar 8 uur. Dan kan ik ook weer nachtdiensten gaan doen. 

Ik heb besloten dat ik een hulp in de huishouding ga nemen want het huishouden samen met werk zal niet meer gaan lukken. Het gaat niet meer lukken om 28 uur te werken en het huishouden te doen. Aangezien het werk voor mij heel erg belangrijk is en omdat we toch nog wel een aantal leuke dingen willen doen samen wil ik dit niet verminderen. Ik hoop dat een volgende chemokuur lang op zich laat wachten want ik heb nu het " gezonde" levens gevoel weer gevoelt en dat wil ik niet weer kwijt.

10 bergwandelingen in 3 weken is niet mis. We hebben afdalingen gemaakt van 1000 meter en een wandeling met een stijging van 530 meter. echt dit is pittig. Ik heb nieuwe bergschoenen gekocht en daar wil ik nog vele wandelingen mee maken. We hebben boven op de berg regelmatig stil gestaan bij het feit dat we dit saampjes toch maar mooi voor elkaar hebben gekregen, want zonder mijn grote steun en toeverlaat was het me echt niet gelukt.

Ik wilde dit verslag schrijven om een ieder dit nog een sct moet ondergaan moet kan putten uit dit verslag. Alles in 1 verslag en niet alles verspreid over het blog. Joop en ik zijn regelmatig aan het websurfen geweest naar hoe het bij anderen gegaan was. Juist omdat het allemaal, heel langzaam gaat en je soms wel eens gaat twijfelen of het ooit allemaal nog redelijk goed gaat komen.

Nu zijn we heerlijk thuis. Goed de giga was moet nog worden gedaan en de caravan moet nog schoon gemaakt worden maar met een goed planning gaat dit ook zonder problemen lukken.

Toekomst

Tja, hoe gaat het. Het gaat wel goed. Ik ga steeds meer uren werken en dat bevalt goed. Vandaag voor het eerst niet meer boventallig ingedeeld geweest. Gaf me een heel goed gevoel. Werk ging dan ook van een leien dakje. Houden zo. Volgende week ga ik 6 uurtjes per dienst werken en ook niet meer boventallig. Ziektewet gelukkig niet meer 100%

Regelmatig moet ik denken aan afgelopen dinsdag. De dag dat Monica, een blog en Kahlergenote de keuze heeft gemaakt om dit leven te verwisselen met dat hierboven. Natuurlijk weet je dat dit een K ziekte is waar we heel hard tegen aan het vechten zijn en dat we misschien eens de strijd gaan verliezen. Je stopt dit het liefst ver weg, maar dan komt het toch ineens heel dicht bij en dat heeft toch wel de nodige impact.
Dinsdag was best een heavy dag. Ik heb heel veel bewondering voor de manier waarop zij de strijd heeft gevoerd en zie dit ook als een voorbeeld. Doorgaan en nog eens doorgaan. Maar op laatst kan ik me heel goed voorstellen dat de grens is bereikt. Herbert en de kinderen wens ik heel veel sterkte.

Dit weekend grote veranderingen hier in ons gezin. Onze dochter gaat voor de tweede keer de deur uit. Op zich hoort dit ook zo maar toch is het wel een beetje vreemd hoor.
Ik ben nu de slaapkamers aan het herinrichten zodat we weer logés kunnen hebben. Is wel weer gezellig.

Volgende week maar eens gaan beginnen met nieuwe schilderijen maken. Ik heb op 1 logeer kamer wel schilderijen hangen maar nu kan ik op de zolderkamer ook het nodige kwijt. Dus de verf kan weer uit de kast komen.

Controle

Vanmorgen voor controle naar de hematoloog/ oncoloog geweest. Natuurlijk had ik de bloeduitslagen al bekeken. Het M-Proteine was na de sct niet meer aantoonbaar en nu zwak positief. Dit betekend dat het tot 2 gram kan zijn. De apparatuur kan onder de 2 gram niet goed meten. Goed (nee niet goed natuurlijk) op dit moment geen zorgen maar ja we hadden toch liever gezien dat het niet aantoonbaar zou zijn. Lieve koekjes worden nu eenmaal niet gebakken.
Het is best moeilijk omgaan met deze onzekere factor. Gelukkig kunnen we niet in de toekomst kijken maar soms zou ik wel even willen spieken. Als het zo laag blijft is het ok maar het moet niet ineens gaan stijgen.
Ik heb de knop weer omgezet en ga weer lekker genieten van de leuke dingen in het leven.
Voor vanmiddag betekend dit koekjes en taart bakken. Morgen is onze dochter jarig, 26 jaar, tjee waar blijft de tijd. Gisteravond hebben we de decoratie voor de cupcakes gemaakt. Gezellig samen lekker pielen en kletsen. Ik zo het beslag maken. 2 weken geleden een keuken machine gekocht dus ik hoef alleen maar alles erin te gooien en de machine doet de rest. Verder een heerlijke appeltaart met mascarpone. Die was in januari ook al in de smaak gevallen.

volgende week maar eens rondkijken of ik een hulp in de huishouding kan vinden. Dit moet natuurlijk via via zijn want ik wil niet zomaar iemand in mijn huis hebben. Ik wil straks nl weer mijn 28 uur per week gaan werken en als ik dan in het huishouden wat minder kan doen zou dit wel heel erg fijn zijn. Misschien komt mijn conditie toch niet zodanig terug als ik zou willen. Ik mag helemaal niet klagen hoor. Afgelopen 2 weken wel een stuk meer vermoeid geweest maar dit kwam ws door de zenuwen voor de controle van vanmorgen.

Goed dit was even een update en nu voor iedereen een heel fijn weekend .

Pff toch wel zenuwachtig.

Ik hoop niet dat dit elke keer zo gaat zijn, als ik weer voor controle moet. Dit is toch niet zo leuk. Beetje misselijk van de zenuwen. Komt waarschijnlijk ook doordat vele Kahlercollega's veel problemen hebben en dus weer de nodige chemotroep moeten slikken. Je wordt dan toch wel weer even met je neus op de feiten gedrukt dat je een klote ziekte hebt.
Eerst dacht ik dat het zou komen doordat we zaterdagavond met een luchtballon mee zouden gaan. Dit werd op het laatste moment afgeblazen door het weer. Nu ben ik nog zenuwachtig dus ga ik er van uit dat dit komt door de controle op vrijdag a.s.
Vrijdag meer...............

Laatste keer

Nee niet van dit blog. Zou ik best wel willen natuurlijk maar dat zit er niet in. Hindert niet want het gaat hier prima. Mijn energie begint eindelijk terug te keren. Ik werk nu 3 maal 4 uur en dit gaat prima. Ik begin ook mijn neven taken weer op te pakken. Ik ben nl samen met nog 2 collega's "verantwoordelijk" voor het juist gebruik van het Elektronisch Patiënten Dossier, ofwel het EVD. Heel erg leuk, maar doordat ik hier een jaar niet naar omgekeken heb zijn er wel een aantal dingen die even bijgespijkerd moeten worden.
Leuk.

Maar dan over de laatste keer.
Vanmorgen had ik een minder leuk uitstapje. Ik ben op bezoek geweest bij de kaakchirurg. In Maastricht is vorig jaar een kies getrokken vooraf gaande aan mijn sct. Hierbij zijn wat restjes in mijn kaak achter gebleven die nu waren gaan vervelen. Het is niet zo'n goede timing ivm mijn APD maar ik kan niet anders. Ik had er last van en stel ik moet weer een keer een sct dan moet het er wel uit zijn.
Nu maar hopen dat er geen necrose optreed. Dit kan een complicatie worden door de APD

Morgen naar de regio bijeenkomst van het CMWP

Mix en Match

Ik ben 2 1/2 week geleden nog even aan mijn vinger geopereerd. Ik ben een probleem mens met pezen. Carpaltunnel is inmiddels een paar jaar geleden al verholpen en vorig jaar mijn triggerfinger, ringvinger (dig 4) van mijn rechterhand. Nu was mijn pink aan de beurt (dig5) Aangezien ik deze dingen niet onder plaatselijke verdoving laat doen, ben ik even gaan slapen. Ik heb hier totaal geen last van. Om 9.10 uur was ik weer op de uitslaapkamer en om 10.30 weer thuis. Alles weer netjes gerepareerd, nu nog wel een beetje dik maar dat gaat vanzelf weer over. Ik heb alleen het gevoel dat mijn andere hand nu ook gaat vervelen. Ja je moet gewoon bezig blijven.

Vandaag even langs de kaakchirurg aangezien er na mijn kiesverwijdering in Maastricht, er een paar stukjes vulling zijn achter gebleven die zitten te vervelen. Ik moet volgende week pas heen maar ik heb af en toe zulke steken in mijn oor dat het niet meer leuk is. Ik ga vanmorgen maar even naar de poli. Met uniform kun je soms wel voorrang krijgen. Is wel handig.

Afgelopen week ook nog een klein griepje opgelopen. Ik merk wel dat mijn weerstand na de sct wat is afgenomen. Denk dat ik dit weer helemaal moet opbouwen. Nu ben ik alleen nog verkouden maar voel me best goed.

Herstel en Balans doen goed aan het herstel van mijn conditie. Ik heb het gevoel dat ik met veel grotere stappen vooruit ga. Dit geeft veel kracht moet ik zeggen. Ik begin vandaag met uitbreiding van mijn werkuren. De komende 3 weken ga ik 4 uur werken. Dus van 7.15 uur tot 11.15 uur. Ik heb er zin in. Ik ga over 3 weken starten op de kraamsuites. Dan werk ik nl 5 uur per dienst en dan is er misschien een mogelijkheid om weer een te assisteren bij een bevalling. Dit is al weer 1 1/2 jaar geleden.
Die begeleiding lijkt me heerlijk. Nu werk ik nog bijna alles op de High Care. Dit is wat minder hectische.

Gister heerlijk net als iedereen denk ik, vit D opgedaan. Heerlijk in het zonnetje gezeten en zowaar een kleurtje op gedaan. Even nog een dagje rustig aan gedaan.

Nu voor iedereen heel veel dank voor de nog steeds niet aflatende steun die ik regelmatig mag ontvangen in welke vorm dan ook.