Kleine overpeinzing

Zo aan het einde van het jaar gaat iedereen toch het afgelopen jaar terug denken. Ik/ wij dus ook. Alleen willen we er niet teveel aan terug denken. Dit is een jaar om heel snel te vergeten. Deze afgelopen zomer is zoals iedereen weet heel zwaar geweest, maar we hebben het toch maar even gedaan. Klaar ;-)

Afgelopen kerstdagen zijn goed gegaan. Ik zag er toch best een beetje tegenop omdat ik gewoon conditioneel niet zo sterk ben. Eerste kerstdag hebben we met zijn 6 jes gevierd. Ik had het diner wel wat uitbesteed. Joop en ik deden alleen het hoofdgerecht en de kinderen het voor en na gerecht. Ondanks dit blijft er voor de vrouw des huizes natuurlijk nog genoeg geregel en gedoe over. Zelfs als je niets mankeert is het wel eens zwaar. Maar het is gelukt. De dag erop naar Zaandam. Voor het eerst weer naar familie om daar een kerstdag te vieren. We zouden daar blijven slapen. Het was echt heerlijk. Druk maar het ging. Ik begin steeds meer vertrouwen te krijgen in mijn lichaam. Ik heb zelfs 1 nacht zonder slaaptablet geslapen. Wauw.

Straks weer naar Herstel en Balans. Pff ik hoop dat het nu goed gaat. Ik ga rustig aan de slag en houd er rekening mee dat ik niet alles top kan doen. Ik doe mijn best en meer gaat niet. Ik heb het gevoel dat ik bij inspanning nl meer benauwd ben. Is geen fijn gevoel moet ik zeggen. Oja. We hebben trouwens de wintersport geboekt. Wel met een slag om de arm, het moet nl wel kunnen, maar ik heb er zin in. We gaan naar Wagrain. Vrienden van ons zijn er dan ook. Wel heel gezellig. We willen 5 dagen skiën met 3 dagen een lesje.

Bij de overgang van dit jaar naar het nieuwe rest mij iedereen te bedanken die ons zo ontzettend lief hebben bij gestaan. De stroom kaartjes, bloemen en bezoekjes hielden maar niet op. Wat ontzettend lief. Ik heb alle kaarten bewaard en die gaan ook niet weg. Ik heb er een mooie doos voor en daar zitten ze in. Ik heb hier zo ontzettend veel steun van gehad. Steeds als je bij de deur weer kaarten zag liggen wist je dat er heel erg met ons meegeleefd werd. Dank dank en nog eens dank hiervoor.

Voor iedereen een hele fijne en gezellig jaarwisseling en onze duimen gaan weer heel hard draaien voor iedereen die in een actieve, nare fase van onze ziekte zit. Helaas zijn dit er veel. Jaren was de ziekte stabiel en nu niet meer. Of zelfs, de behandeling heeft niet aangeslagen en hebben dus nog weer een heel traject voor de boeg. Dit is het onvoorspelbare van onze ziekte. Mensen ik stuur jullie kracht om ook deze fase weer onder controle te krijgen.

Groetjes Rona

Confronterend

Fietsen is zwaar. Ja echt waar. Tweede keer dat ik binnen tien minuten heb moeten afhaken. Ik moet eerlijk zeggen best confronterend hoor. Ik had moeite om mijn traantjes in te houden. Ik moest echt even tegen mezelf zeggen dat het echt wel weer terug komt. Het trainen verder gaat wel, de gewichten zijn zwaar maar ik red het. Dinsdag hebben we bekeken met welke gewichten ik ga trainen en de dag erna had ik al spierpijn. Nu maar afwachten hoe erg het nu gaat zijn. Vandaag het complete programma gedaan.

De laatste tijd kom ik heel toevallig steeds een Kahler genoot tegen. Best leuk, niet voor hun natuurlijk omdat zij deze k ziekte ook hebben maar leuk om weer iemand te spreken. Ik hoor de laatste paar dagen ook wel dat anderen een Kahlerpatiënt kennen, nou ja hebben gekend. Ineens is het gesprek hierna stil. Is men toch bang te veel gezegd te hebben. De patiënten zie zij dan gekend hebben leven niet meer. Tja het is nog een ziekte waarbij je toch sneller dood kan gaan dan je eigenlijk gepland had. Ik ben niet gevoelig deze mededelingen. Ik houd me aan mijn 20 jaar. Alleen tijd gaat snel. Er is al weer bijna een jaar voorbij sinds de diagnose dus dit betekend nog 19 jaar, hmmmmmmmmmm.

Ik heb twee drukke avonden achter de rug. Woensdag avond heb ik een groendecoratie workshop geregeld voor mijn dochter, schoondochter en mezelf. Het was heel gezellig maar erg laat geworden. Ik lag pas om half één in bed. We hebben ieder een hele leuke kerstdecoratie gemaakt. De volgende dag hadden we kaarten voor de Veldhovense Revue. Werd het weer laat en 2 dagen achter elkaar is toch wel eng. Zeker zo voor de feestdagen maar ja soms moet je een concessie doen. Ik moet mijn grenzen erg streng bewaken om niet over vermoeid te raken. De dagen worden natuurlijk steeds voller. Werk, sport, ziekenhuiscontroles, infusen, huishouden en nog leuke dingen proberen te doen. Dit is voor een lichaam die zware chemo heeft gehad echt geen makkie hoor. Ik heb 2 afspraken voor Mindfullnes zelfs afgezegd. Het werd me allemaal te veel. Werk ook terug gebracht naar 2 maal 2 uur per week en dan ook niet langer. Ik heb altijd de neiging om nog even door te gaan maar dat doe ik niet meer. Kwart over negen is het tijd om tot de volgende keer te zeggen.

Verder gaat het deze week wel goed. Ik voel me stabieler en dat is prettig. Minder deprigevoelens. Hier ben ik erg blij mee want ik kan hier echt niet meer tegen.

Ik wens iedereen hele fijne kerstdagen en een super goed en vooral gezond 2013.

Donkere witte dagen voor Kerst

Toch wel gezellig die komende feestdagen. Afgelopen woensdag al een hele gezellige sinterklaas avond gehad met Joop en de kinderen. Dag er na wel de hele dag in bed door gebracht. Gisteren ging het wel beter maar nog niet geheel.
Kerst wordt een rustige. Niet te veel doen gewoon gezellig een filmpje kijken, Gluwein maken en lekker eten. Ik heb 2/3 van het kerst diner uitbesteed want ik red dit niet allemaal. Ik ben hier toch nog lang niet sterk genoeg voor. Jammer ik zou best anders willen, maar ik moet gewoon hulptroepen inroepen. Misschien volgend jaar weer. De dag erna gaan we naar Zaandam om daar 1e kerstdag te vieren. Zal ook wel druk worden maar de dagen erna zijn we met zijn tweetjes en kan ik regelmatig mijn bedje opzoeken. Niet gezellig voor Joop maar hij is een schat die het echt begrijpt.
Vandaag en morgen gaan we de kerstboom opzetten. Normaal ook in 1 dag maar nu trekken we er 2 dagen voor uit. Ook niet alleen maar samen. Toch een hele omschakeling hoor als je gewend bent om alles alleen te willen doen. Nu moet je meer een beroep doen op anderen.
Niks voor mij.

Gisteren bij de sportarts geweest voor keuring voor Herstel en Balans. Ik ga volgende week vrijdag beginnen met sporten onder begeleiding van een fysiotherapeut. Het blijkt een zwaar programma te zijn. Mijn werkzaamheden zullen moeten wijken voor het programma om daarna sterker terug te komen. We zullen zien. Ik ga er natuurlijk 100% voor.

Voor iedereen heel veel plezier met de voorbereidingen van de gezellige feestdagen en doe voorzichtig als je naar buiten moet in de sneeuw en op gladde wegen.

Nee, not, no, njet ofwel gewoon niet meer.

Wat een titel toch. Maar hij klopt wel. Mijn M-Protëine is niet meer aantoonbaar in mijn bloed. Gisteren naar de Interniste geweest. Dus welk beter bericht kun je zo aan het einde van het jaar krijgen. We gaan met een gerust hart dit Klote jaar afsluiten. Heerlijk met een "schoon" lichaam (enkele verdwaalde cel is er nog wel hoor) het nieuwe jaar beginnen.
We hebben al die ellende niet voor niets gedaan dus. Zo lekker om op te schrijven.
Nu weer verder werken aan mijn herstel want dit kost nog wel wat kruim hoor. Het lijkt allemaal wel 100%, zo zie ik er wel uit maar zo is het nog lang niet, helaas. Ik moet er een jaar voor uit trekken dus tot juni 2013 heb ik nog de tijd.
Zo iedereen op de hoogte van dit goede bericht. Dan ga ik nu even 2 uurtjes werken.

Iedereen een digitale knuffel van mij.