Opgeruimd en voorbereiden

We zijn weer terug van vakantie. Ik heb bewust tijdens de vakantie niet vermeld dat we heerlijk op vakantie waren. We willen nl geen ongenode gasten laten weten dat ze hun gang kunnen gaan.
Wij zijn in "Liegé Estelle" geweest, ofwel Luyksgestel. http://www.zwartebergen.nl/ Deze camping ligt 25 km rijden, gerekend vanaf ons huis. Niet verder? nee niet verder geweest.
Het is maar een klein verschil hoor. Luyksgestel of Argentinië. Moet je niet moeilijk over doen, ( doe ik stiekum toch wel. Ik heb het er echt nog wel moeilijk mee. Het was verdorie onze eerste verre reis en die wordt je gewoon even afgepakt. De enigste mogelijkheid om te back-packen, omdat we samen zouden gaan met onze zoon en schoondochter die al, en nog, in Zuid Amerika zouden zijn) we mogen blij zijn dat we toch nog op de camping kunnen staan. De reden van de camping dichtbij is, we moeten 2 maal per week naar het ziekenhuis voor het verzorgen van mijn Jugularis catheter en ook nog regelematig voor controle naar de KNO arts.
Aan het begin van de vakantie was onze instelling, lekker uitrusten, nu hebben we toch wel iets meer gedaan nl fietsen en wandelen. Ik begin zowaar mijn spieren in mijn benen weer te voelen. Ze doen weer wat ik wil. Het fietsen ging prima, tot 24 km (wel met pauze tussendoor)
Verder hebben we gewandeld en genoten van de komijnen, veel gelezen en Yatzee gespeeld.
De laatste vakantie vrijdag hebben we de caravan weer schoon gemaakt. Dit keer alleen het hoogst nodige.
Zaterdag's weer naar huis. In de middag gelijk de caravan weggebracht naar de stalling.
Dit was onze vakantie!!! Terug denkend, een heerlijke vakantie met echt Hollands weer. We  hebben weer leuke mensen ontmoet met elke zijn eigen verhaal. Ik heb op de camping zonder sjaal of zo rondgelopen. Hierdoor kreeg je wel veel geinteresseerde vragen.

Ik ben van de chemokuren die ik inmiddels gehad heb, heel snel opgeknapt. Conditie is nog niet wat het was maar ik weet zeker dat als ik na mijn laatste chemo naar herstel en balans ga, ik toch mijn vliegreisje kan maken en weer snel aan het werk kan gaan.
Nu voorbereiden op mijn opname in Maastricht, het AZM.
Een beetje een dubbel gevoel. Aan de ene kant ben ik heel erg blij als het volgende week maandag is maar aan de andere kant wordt ik ook meer zenuwachtig. Het is allemaal heel dubbel.
Ik ben niet bang voor de sct maar je bent wel minimaal 3 weken opgenomen. het kunnen er ook 6 worden. Daarbij ook het vermoedelijke ziek worden is natuurlijk geen prettig vooruitzicht. Maar ja we gaan er natuurlijk weer voor. Joop komt 3 maal per week op bezoek, woensdags en het weekend. Het is te ver om vaker te gaan. Joop moet ook aan zichzelf denken. Hij moet elke avond toch koken en is ook nog de was. Ziijn eigen en die van mij die een speciale behandeling moet hebben. Ik moet om de twee dagen schone dag en nacht kleding aan. Anders liet je het nog wel eens even iets luchten.
Er komt veel op mijn mannetje neer. Ik vind het voor de partner eigenlijk veel zwaarder dan voor degene die zelf ziek is.
Je moet als partner jezelf in de gaten houden op geestelijk en lichamelijk vlak, dan de zieke steunen en helpen, daarbij vaak het huishouden ook nog eens doen. Dit allemaal buiten je baan om. Dit gaat natuulrijk gewoon door. Het is allemaal niet niks. je ben ook geen 18 meer, natuurlijk.

Mijn oor is trouwens rustig. Ik ben nog wel wat doof. Soms lastig maar soms ook handig.
Uiteindelijk is mijn behandeling dus toch succesvol geweest. Eerst maar naar het AZM en als ik weer thuis ben dan maar eens kijken of ik een nieuwe afspraak maak. Alleen wel bij de KNO arts die ik normaal altijd heb.

Goed natuurlijk is het weer een heel verhaal geworden. Maakt niet uit.

Weer wil ik iedereen bedanken voor de hele lieve kaarten, zelfs in de vakantie kreeg ik een heel pak.
Ook van de camping buren kreeg ik zelfs een kaart. We waren helemaal ontroerd. Het doet je echt goed kaarten mogen ontvangen.
Je merkt hierdoor dat er heel veel mensen aan je denken. Ik bewaar alle kaarten. Ze gaan straks in een mooie doos, zo kan ik ze later nog eens terug pakken. Dit geld dus ook voor dit blog. Ik kan mijn eigen verhaaltjes lezen maar ook de lieve opbeurende woorden die in de reacties staan.