Zo gisteren opgenomen in Maastricht. Het laatste stuk van de behandeling is gestart. Laat is zeggen dat ik best nerveus was. Ik vergat dingen en mijn maag deed ook een beetje raar. De heenweg ging snel, normaal gaat de terug weg altijd sneller. Aangekomen zijn we even koffie wezen drinken in de recreatie ruimte op de 5e verdieping.
Nou, ja toen was het toch tijd om ons te melden. We waren trouwens met zijn drietjes. Eve was ook mee. Ze had haar tablet mee genomen zodat ze tijdens de tijden dat er niets zou gebeuren aan haar eind werk kon werken voor school. Haar afstuderen moet natuurlijk niet in gevaar komen.
Tijdens de opnamedag is er verder niet zo heel veel gebeurt. Gesprek met de verpleegkundie en met de arts, beetje bloed afgenomen en dat was het. Joop en Eve zijn in de middag weggegaan want we waren net de 3 dalton's. Ik wilde nog niet op bed gaan, aangezien ik hier genoeg uren zou gaan doorbrengen. We zaten zo op een rijtje achter het bed op stoelen. Bedenk er een plaatje bij van iemand in een zwart met geel gestreept pakje en je hebt de Daltons.
Vandaag 10 Juli, ben ik gestart met mijn kuren. Om 9.30 uur is de eerste zak aangehangen. Dit is een blanco zak om te spoelen en loopt in een uurtje in.
Hierna ging de Melfalan eraan. Deze liep in een kwartiertje in. De hele dag niet misselijk geweest. Nog even een verjaardagsliedje gezongen mijn schoonzus, El, via skype. Ook nog met Ben geskyped. Wat is dit toch handig. Zo onder het bezoek uur is het net als of je bezoek hebt.
Om kwart voor zes dacht ik oeps nu wordt ik toch wel misselijk. Gelukkig had ik nog een tabletje tegen de misselijkheid liggen dus die snel ingenomen. Gelijk naar huis geskyped anders zou ik Joop net missen omdat we 19 uur hadden afgesproken.
Ook dit was een gezellig uurtje. Toch wel handig want er moet een verlengsnoer komen en nu kon ik de stekker even voor de camera hangen om de stekker aan Joop te laten zien.
Goed vanavond hoop ik ook niet misselijk te worden. Ik mag nu trouwens niet meer van de afdeling af. Op deze afdeling heerst een overdruk zodat eventuele bacterien van buiten de afdeling niet op deze afdeling kunnen binnen wippen. Ik mag er niet af omdat het buiten gevaarlijk is. De boze buitenwereld.......
Morgen weer een nieuwe dag
Hi Rona,
BeantwoordenVerwijderenGisteren even je laatste ervaringen doorgelezen. Intussen zelf begonnen met de 2e helft van de 1e cyclus. In mijn "vrije week" nog aan je gedacht. En ook aan een jaar geleden in Frankrijk met evenveel regen, toen het vermoeden rees dat m'n gekneusde rib toch wel lang duurde dit keer.
We hebben tijdens ons weekje ertussenuit naast mooie dagen, enkele flinke buien getrotseerd. Froukje op de e-bike van haar vriendin, zonder jas en na een tropische onweersbui geen droge draad meer aan haar lijf. Wel veel gelachen, maar toch maar wat eerder naar huis gegaan. Wij zijn echte mooi-weer camperers :=).
Ik begrijp je onzekerheid, we hebben het er over gehad, maar ik bewonder steeds weer je opgeruimde geest en je humor, waarmee je de tegenslagen te lijf gaat. Het ga je heel goed, heeeeel veeeeel sterkte hier uit het nu zonnige Eindhoven. Han
Hallo Rona,
BeantwoordenVerwijderenDank voor je lieve mail. Kaarsje brand zoals beloofd en nieuw kaartje ligt klaar, gaat morgen vroeg op de bus. Dat je iets te lezen hebt. Goed dat SKYPE is uitgevonden, heb je tenminste contact met de buitenwereld. Lief van Eve dat ze met je mee gegaan is. Ik zal mijn duim hoog houden dat je vanavond en vanacht geen hinder krijgt van misselijkheid. En blijf maar mooi op de afdeling - de buiten wereld is nu even niet aan de ored, maar komt wel weer lieverd :-) enne als er wensen zijn schroom niet om het kenbaar te maken, je weet ik kruip in de auto en kom eraan. Lieve groet en voor vanacht slaap ze, en kijk in je hartje daar zijn Joop en the kids. Grt. Yvonne & Martin
Hoi kanjer,
BeantwoordenVerwijderenVolg iedere dag met spanning jou web log,ook in de vakantie alles bij gehouden. Vele momenten per dag ben ik in gedachten bij jou. Wat een spanning en een strijd.
Wat kan ik meer doen als aan jou en je gezin denken.
Veel liefs uit Waarland (nu bijna voor jou echt de andere kant van nederland)
Groetjes Juriaan en Anke