Tijdens mijn opname in Het UMC Maastricht heb ik het volgende gedicht/ tekst geschreven.
Ik wil dit gaan bewerken in een schilderij maar dit pas van de winter.
Cirkels in gips.
De stappen waarin ik mijn ziekte overwin/ won.
Circkel 1; Ik ben helemaal "gezond"
Deze cirkel is helemaal mooi "rond"
Cirkel 2; Dan ineens, wauw een scheurtje
Dit wordt een ander kleurtje
Cirkel 3; Ik ben er niet blij mee,
Maar ik ga er mee in zee.
Iets anders is geen optie,
Ik onderga het zonder apatie.
Cirkel 4; Na 1 jaar controle, alles is "stabiel"
Maar later blijkt Ozo fragiel.
Cirkle 5; 1 1/2 verder Oo de barst wordt een grote scheur,
Deze wordt ook weer een anderen kleur.
Cirkel 5; 4 maanden later weer op de stoep bij de specialist,
Om aan te horen wat zij al wist.
Cirkel 7; Pats de scheur wordt een hele grote scheur
Tijd voor nog een andere kleur.
Dan zitten we op 7 cirkels, het getal van het aantal dagen in een week.
Waarin behandelings plannen zich gaan ontwikkelen.
Intensieve behandelingen en weinig tijd voor dromen.
Tja, en uiteindelijk lig je dan voor op zijn minst 3 weken in een bed, aan allerlei lijntjes en zakjes vloeistof, verweg van iedereen die je lief is.
Skype vervangt bezoek, touch vervangt msn, facetime vervangt skype en natuulijk gebruiken we het sms'je. Maar het aaibare en hoog knuffelgehalt is er niet.
Mijn beenmerg wordt vernietigd en mijn van te voren gedoneerde stamcellen moeten hun werk overnemen. Werk in uitvoering zal ik maar zeggen.
Cirkel 7; Ik bekijk mijn cirkel eens goed.
Een kleurtje hier en daar,vooral niet te zoet.
Ik moet er iets aan zien te doen,
Van mijn liefje krijg is steeds een lieve zoen.
Cirkel 6: Mijn bloedwaarde worden alleen maar slechter,
Tombo's, wittebloedcellen en rodebloedcellen omlaag
De kleur rond kan ik alvast vergeten
Dus zal ik die maar
Cirkel 5; De cellen van mijn beenmerg hebben niet zo heel veel zin,
Een schop wil ik ze geven maar ik kan er niet in
Cirkel 4; Goh een weekje verder, situatie stabiel,
Kom ik toch weer met het woordje fragiel.
Alleen maar matte kleuren,kleuren die een beetje in het midden zijn,
Toch al niet meer zo ontzettend somder dat is al fijn
Cirkel 3; Bijna klaar zo ver van huis.
De bloedcellen zijn bijna pluis.
Nog een enkele dag logeren,
Meer kleuren mag ik inviteren.
Cirkel 2; Eindelijk, er komt een einde aan het logeren Maastricht,
Beetje bij beetje zie ik toch wel het licht.
Bijna naar huis, naar Veldhoven,
Ik begin zo zoetjes aan mijn tas te loven.
Cirkel 1; Weer heerlijk naar huis,
's Avonds weer op mijn bedje voor de buis.
Langzaam opknappen, ja dat ga ik doen.
Vanaf hier geeft ik alle mensen die mij bij staan een hele dikke zoen.
Mooi verwoord Rona!
BeantwoordenVerwijderenJe bent diep gegaan, maar klimt langzaam weer uit het dal. Het zal langzaam gaan en soms even niet, maar steeds vaker wel!
Geniet van de kleuren van de regenboog en het hoge knuffelgehalte daar in Veldhoven ;)
Bregina
Lieve Rona,
BeantwoordenVerwijderenGisteren had ik voor jouw een super mooi gedicht geschreven als antwoordt op jouw mooie gedicht, maar door een stomme fout was mijn gedicht weg. Ik ga het nu opnieuw proberen:
Ontroerend is jouw gedicht
Ik denk goh wat een lief wicht
Ik zou wel willen zingen, over
al jouw goeie dingen
Jij bent voor velen een KEI
ook ik hoor daarbij
Jij hebt je weg goed bewandeld
maar van wandelen wordt je moe
neem nu de tijd om te rusten,
ik zeg nog geen welterusten
Morgen is een nieuwe dag neem hem
met een frisse lach
Dan wordt je dag weer goed, en hou
moed.
Dit is uit mijn mouw gevallen, hele
lieve groet van mij Yvonne