Wat kan een mens moe zijn. De derde en laatste week van de chemo hakt er behoorlijk in.
De moeheid daar kan ik gewoon slecht mee omgaan. Ik weet dat ik het moet accepteren maar het valt niet mee.
Ik wil van alles maar het kan niet. Plannen die ik had gemaakt gaan niet door en dat is frustrerend.
Nou ja het is niet anders en ik zal het moeten accepteren. Nu maar hopen dat volgende week de bloeduitslagen en de MRI goed zijn zodat ik misschien 2 of 3 weken rust mag hebben van de internist.
Anders moet ik tijdens mijn vakantie alweer aan de Revlemid.
Verder loop ik nu toch ook wel tegen de de confrontatie op dat ik in een rolstoel zit en dat doet toch meer zeer dan ik had gedacht. Ik het ziekenhuis en het revalidatiecentrum ging het wel maar hier thuis heeft het toch meer impact dan ik had gedacht.
Ik ben van nature toch echt wel positief maar ik heb er nu wel wat meer moeite mee. Misschien dat ook de moeheid dit versterkt. Daar ga ik eigenlijk wel een beetje van uit.
Aan de andere kant ik kan toch nog wel veel doen. Ik kan de aardappelen schillen en de groente schoonmaken. Scheelt voor Joop weer werk als hij thuis komt.
Binnenkort maar weer met schilderen beginnen. Dan heb ik weer wat afleiding. Ik eerst maar een klein schilderijtje maken en dan als dat weer goed gaat dan begin ik aan de koffiezak voor Erwin.
Ik ben vandaag opgebeld door iemand van WMO dat ik toch in aanmerking kom voor de passagiers invalide kaart. Dat is mooi nieuws. Nu maar hopen dat hij snel komt zodat we er op schiphol gebruik van kunnen maken.
Ik wil graag iedereen bedanken voor de lieve kaartjes die ik regelmatig ontvang. Super lief
Hallo Rona, het zal inderdaad confronterend zijn om in de thuissituatie te merken dat je tegen dingen oprijdt (in jouw geval!) en dat mag he, je bent niet altijd sterk! maar je blijft plannen maken lees ik. Dank voor je berichtje vanmorgen. Wij gaan morgen nog even paar dagen naar onze caravan, er is een enorm festival in ons dorp dus we zoeken de rust. Hou je taai en geef ook af en toe jezelf de kans om te sippen....lieve groet Ria
BeantwoordenVerwijderenHallo Rona,
BeantwoordenVerwijderenJa het is even heavy. De moeheid die je uit het hele ritme brengt. Het is allemaal gemakkelijk gezegd. Maar jij bent toch maar diegene die het moet klaren. Tegen dingen aan rijden , die vroeger zo normaal waren. Die nu toch uit een andere positief een stuk moeilijk er zijn. En ja dat moet Rona allemaal zo in een hand om draai toch allemaal even op een rijtje krijgen. Nou dan mag je best af en toe het helemaal gehad hebben. Maar kijk dan komt toch die Rona om de hoek kijken die toch niet bij de pakken neer gaat zitten. Die toch ziet dat zei nog veel kan doen. Die toch weer lekker gaat schilderen. Die er toch maar weer voor zorg dat Joop geen aardappels hoeft te schillen. Rona hoe gek het misschien in je oren klinkt: maar ben trots op jezelf. Velen zijn trots op je. Zo als ikke. Lieve groet Yvonne