Met grote letters.
Gistermorgen definitief naar huis gekomen. Ik had de hele week al dingen geregeld, qua medicatie enzo.
Toch helaas moet er op het laatste moment nog lang gewacht worden tot alles klaar is. Dit vond ik erg jammer.
Maar ja ik ben nu thuis en het gaat heerlijk. Ik ben met mijn elektrische rolstoel samen met mijn schoonzus naar de apotheek en de supermarkt geweest. Dit ging prima. Wel een beetje spannend. Kijken waar je de straat over kan steken en waar het toch niet zo'n idee is.
In de supermarkt bij de kassa kon ik mijn rolstoel goed uitproberen. Ik kwam nl bij de scan kassa en de pin automaat stond zo hoog dat ik er niet bij kon. Maar mijn rolstoel kan zeker een 75 cm omhoog. Dus ik mijn instellingen aangesproken en de rolstoel omhoog gedaan. Kon ik netjes pinnen. Vervolgens vraagt de cassiere of ik koop zegels wil. Idd die wil ik en vervolgens wil ze de zegeltjes aan mijn schoonzus geven, alsof ik geestelijk ook invalide ben. Duh, echt niet. Ik ben benieuwd hoe dit straks in Turkije gaat want mijn schoonzus heeft er ervaring mee dat je dan helemaal genegeerd wordt.
Nou ja we zullen zien.
Vanmorgen heb ik alle medicijnen die ik nog in huis had netjes soort bij soort gedaan en keurig opgeborgen.
Veel medicatie kan ik nu zo overzichtelijk pakken als ik dit nodig heb. Natuurlijk heb je ook een bepaalde hoeveelheid spullen die vanuit het revalidatiecentrum mee gekomen is. Dit moest allemaal opgeruimd worden.
Ik heb dit heerlijk kunnen doen. Hierdoor wordt je steeds handiger met kasten openen en dingen op je schoot meenemen. Ik heb een klein dienblaadje waar ik dankbaar gebruik van maak.
Op deze manier kan ik meer meenemen en veilig.
Ik heb vannacht alleen totaal niet kunnen slapen. Ik lig dan niet te piekeren, gelukkig niet, maar wel te denken. Denken aan van alles en nog wat. Zo heb ik op de logeerkamer een secretaire staan welke ik ooit wit geschilderd heb. Nu zocht ik aldoor al iets om tegen een bepaalde muur te zetten en dacht als we dat secretaire nu naar beneden halen dan kan ik daar mijn schilderspullen in doen en ben ik niet afhankelijk van iemand die de spullen van boven moet halen.
Zoals iedereen wel weet ik wil alles in eigen regie hebben. Ik wil kunnen gaan schilderen op elk moment dat ik dat wil. Nu kan dit. Morgen ga ik de laden inrichten met hobby materialen want ik heb nog veel meer er in zitten.
Van de winter ga ik ook met speksteen aan de gang. Dus heerlijk schuren en polijsten.
Heerlijk Rona dat je thuis bent! En wat goed dat je plannen maakt, maar ik weet onderhand dat je dat in alle situaties blijft doen. En nu op naar Turkije, ik vind jullie dapper hoor om dit te ondernemen! Nou ga ik nooit verder als de Afsluitdijk over dus voor mij is het al snel ver!! Succes met alles, groetjes Ria
BeantwoordenVerwijderenHallo Rona,
BeantwoordenVerwijderenMag ik zeggen dat ik dit nu een lekker verhaal vindt. Want dit is Rona die niet bij de pakken neer gaat zitten. En gelijk heb je, de REGIE zelf in de handen houden. Verven wanneer jij zin hebt. En de vakantie voor de deur, heb je ook helemaal naar toe geleefd. Dit wordt een lekkere tijd met jouw KANJER JOOP. Gek eigenlijk dat mensen zo stom doen als je in een rolstoel zit. Of zeg ik het verkeerd, je bent door ziekte aan de rolstoel gebonden maar in je hoofd ben je helemaal helder. Maar laat ze in hun waarde, hun weten niet beter. En als het te wordt, mag je gerust met de vuist op tafel slaan, kom op voor je zelf. Maar dat zul jij zeker doen. Nou ik weet wel dat ik super TROTS op je ben. Chappeau voor jou Rona. Harte groet van mij.