Ja dat is toch eigenlijk wel een rare titel. Maar wel waar. Ik ben gisteravond om 23 uur naar bed gegaan. Slaaptablet en wat valium ingenomen. Ik wilde echt slapen en nog eens slapen. Ik werd om 5 uur wakker. Wat kan een mens dan gelukkig zijn. Wauw wilde bijna een high five doen met Joop maar ja om hem daar nu voor wakker te maken is ook weer zo iets.
Om 9 uur opgestaan. Heb nl nog lekker liggen doezelen en naar een luisterboek geluisterd. Niet dat ik daar nog veel van weet hoor, dus ik kan weer opnieuw gaan luisteren.
Vervolgens ging ik mijn medicijnen pakken en gelukkig zat Joop in de keuken want ik kon nog net zeggen dat ik niet lekker werd. Ik kwam dus bij op de grond. Joop heeft me keurig op de grond laten glijden. Ben nog nooit flauw gevallen. Dit was de eerste keer. Beetje vreemd. Maar ja dan heb ik dat ook eens ervaren. Voortaan maar direct gaan zitten/ liggen.
Komt gewoon door de medicatie en dus voor mij een bewijs dat het allemaal werkt daarbinnen. Dan moet je gewoon genoegen nemen de bijwerkingen. Helemaal niet erg.
Het is nu lekker zonnig weer dus we gaan even lekker lopend naar de supermarkt voor lekkere broodjes te halen. Dit is onze zaterdag traditie. Alleen jammer de Italiaanse bol zit er niet meer in. Moet mijn tandvlees beschermen.
Nou er is wel weer iets anders lekkers. Ik zoek wel.
Ik wil iedereen heel erg bedanken voor de leuke reactie's hier op mijn log, ik ga als ik in een emodip zit me hier aan optrekken. Ook de vele kaarten die bewaak ik. Doe me zo goed dat er zo mee geleefd wordt.
Dus iedereen kei (op zijn brabants) bedankt, jullie zijn allemaal kanjers.
Hoi Lieve Rona Joop Erwin en Eveline,
BeantwoordenVerwijderenHeb vandaag op mijn gemak even alles van het begin af aan gelezen,en wat zitten jullie met zijn allen in een emotionele achtbaan die voorlopig nog niet stopt en eerst alleen nog maar harder gaat.Eerst de diagnose dan sta je op de rand van een hele diepe afgrond waar je niet in wilt vallen,dan een behandelplan en natuurlijk ze trekken alles uit de kast en je gaat er in mee,je hebt geen keus.
Zoals je zo vaak hoort "opgeven is geen optie"en natuurlijk gaan jullie ervoor,je hele gezin is er bij betrokken maar jij Rona jij moet alle behandelingen ondergaan. Het zal nog heel moeilijk worden maar er is licht aan het einde en je gaat millimeter voor millimeter weg van de afgrond.
Lieve Rona aanvaard alle hulp die je krijgt aangeboden (wijze raad van een genezen ik)al voel jij je nog zo goed doe lekker niets (alleen maar dingen waar je zin in hebt) en luister naar je lichaam want al voel jij nu nog niets van de chemo (flauwvallen hoe bedoel je)in je lichaam is er een zware oorlog die voorlopig nog niet voorbij is.
Hier in Waarland blijven wij jullie weblog volgen en leven ontzettend met jullie mee.
Liefs Juriaan en Anke
Hallo Rona en Joop, dat was even schrikken na dat telefoontje van donderdag want ja dat verwacht je zomaar niet. Wij zijn blij dat jullie er zo positief tegenover staan want als je positief er in gaat heb je de eerste slag gewonnen. Zaterdag heb ik het tegen Johan en Ant verteld en die hoorden er ook van op, ik heb ze ook het adres van de weblog gegeven en straks zal ik mijn zus Tien nog bellen.
BeantwoordenVerwijderenWij leven heel erg met jullie mee en deze strijd zullen jullie winnen.
groetjes van Marja en Nico