Tja, kan ook niet anders. Ik ben de laatste dagen weer meer moe. Het is gelukkig wel een moeheid waar ik mee om kan gaan en niet gelijk in een dip schiet. Natuurlijk is het niet leuk want ik wil net als iedereen gewoon fit zijn.
Ik begin wel wat meer pijnklachten te krijgen en dan voornamelijk in mijn rechter heup. Op de MRI is daar nou net niets te zien, wel aan de andere kant. Ik ben een raar geval. Ook op de plek waar ik vorig jaar de extreme pijn heb gehad heb ik meer pijn klachten. Nu kan het ook gewoon zo zijn dat het een zwakke plek is die eerder opspeelt. Het maakt me onzeker. Als ik het doorgeef aan de internist dan lig ik zo weer in de MRI. Als zo'n onderzoek dan voor niets is dan voel ik me daar zeer ongemakkelijk bij. Aan de andere kant als er wel iets zit en ik geef het niet door dan kan het ongecontroleerd doorgroeien. De dalende M-Proteine zegt bij mij niet alles.
Ik begin inmiddels wel weer tegen dingen aan te lopen qua niet kunnen lopen. Op de televisie maken ze b.v reclame over vakantie in het mooie Oostenrijk. Dan wordt ik hier best een beetje verdrietig van. Zo zijn er heel veel dingen die ons stomweg gewoon afgenomen zijn. In de tuin, niet kunnen doen wat je wilt. Wat je vroeger wel kon gaat nu gewoon niet. Natuurlijk moet ik kijken naar wat ik wel kan en dat doe ik ook bijna altijd. Want als er iemand is die positief is dan durf ik te zeggen dat ik het wel ben, maar soms gaan je gedachten toch niet zoals je gewend bent.
Ik had zo graag de tijd die ik nog heb lopend op een eenvoudigere manier door gebracht.
Ik heb afgelopen donderdag wel een ander bed van de ziektekosten verzekering te leen gekregen. Ik had een vreselijk oud bed gekregen wat ook nog lawaai maakte als ik me om moest draaien. De dame die ik aan de lijn kreeg bij medipoint vond het in eerste instantie niet nodig. Een bed is een bed ik moest hier maar blij mee zijn. Vond ik niet. Het bed staat in mijn huiskamer (het is verdorie al erg genoeg dat ik beneden moet slapen en Joop boven) en het oog wil ook wat. Nu heb ik een bed wat beter bij de meubels past.
Ik heb inmiddels wel geleerd om meer voor mezelf op te komen.
Ik heb van Ria een boekje te lezen gekregen over een vrouw van ongeveer mijn leeftijd die een dwarsleasie heeft gekregen door een ongeval. Tijdens het lezen van het boekje waren er zo ontzettend veel herkenningpunten. Dit deed me echt goed.
Via het UWV heb ik het besluit gekregen dat ik voor 100% ben afgekeurd. Op zich niet leuk maar het geeft ons wel rust. Zeker weten dat ik niet meer hoef te solliciteren naar een andere baan. In de krant heeft een artikel gestaan dat terminale patiënten in Ermelo nog moesten solliciteren en werken.
Maar nu genoeg gezeurd. Joop is jarig vandaag. We vieren het niet, dit doen we volgend weekend. Vanmorgen lekker op een terras koffie met appelgebak gegeten. Nog wat inkopen gedaan, kortom het was gezellig.
Joop, nog gefeliciteerd! En Rona, je bent een kanjer!!
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel
He lieve Rona, zie nu net je verslag op de blog en tuurlijk mag je ook wel eens verdrietig zijn over de hele situatie, jeetje joh moet je zien wat je allemaal is overkomen. En hoofd en lijf werken nu eenmaal niet in een gelijk tempo, dus je hoofd weet nog niet goed wat je lijf niet meer kan. En gefeliciteerd met Joop, had je helemaal niet verteld, hoop dat jullie fijne dag hadden. Geef je wel op tijd aan van de pijnklachten, hoef je je later geen verwijten te maken als je eerder had moeten komen. Mijn arts zei eens tegen mij: jeetje Ria er zijn erbij die al bellen als een scheet dwars zit en jij blijft gewoon rondlopen dus eerder aan de bel trekken, dus......fijn dat de WIA is geregeld, geeft idd. rust. Tot mails
BeantwoordenVerwijderen