Hoe zal ik beginnen Eigenlijk best een beetje moelijk. maar nu gaat het er dan toch van komen afgelopen woensdag na 3 weken met de amblance weer terug naar huis. Het ging helemaal niet goed zoals zovele al gemerkt hadden. Van af de buitenkant leek het heel wat maar van binnen is het een ravage mijn bloedwaardes zijn allemaal slecht en zitten op het minimale niveau.
Mr Kahler gaat dan toch winnen.
gelukkig kan de morfine pomp mijn pijn wat onder controlle houden zodat ik samen met mijn dierbaren ons kunnen voorbereiden op wat er komen gaat.
Dit zal mijn laatste verhaal zijn en vondt het fijn om op deze manier dingen van mijn af te schrijven en heb het als prettig ervaren om zoveel reactie te krijgen dit gaf meede kracht voor mij om door te vechten
Ik bedank iedereen voor jullie lieve woordjes en zeg als laatste
dag lieve mensen
Lieve,lieve Rona.
BeantwoordenVerwijderenWat ben jij moedig geweest door de jaren heen. Diep respect voor jou hoe jij er mee omgegaan bent. Altijd zo positief.
Wat moet ik verder zeggen. Ik weet het niet.
Dikke kus
Juriaan en Anke
Lieve Rona ....
BeantwoordenVerwijderenWe 'kennen' elkaar vanuit de CMWP club.
Frank was toen ziek en ik haalde kracht uit jouw blog. Ook wij en zeker hij hebben altijd met positiviteit in het leven gestaan .... tot er dat moment kwam waarop hij zelf zei: Hier kom ik niet meer doorheen.
Die laatste weken met Frank zijn zo ontzettend waardevol geweest voor ons allebei en dat gun ik jou en je naasten ook van harte toe.
Heel veel liefs, sabine
Lieve Rona, via een ex collega met Kahler op deze site gekomen en alle blogs gelezen en mee geleefd met jullie. Zo'n respect voor jou en de anderen! Ik wens je nog een fijne waardevolle tijd met je dierbaren en dank je wel dat ik mee mocht lezen. Een warme groet van Jenny.
BeantwoordenVerwijderenLieve Rona, volg je blog al een jaar, nadat bij mijn man Kahler was geconstateerd. Jouw blog gaf mij zoveel steun. Hoe positief kan een mens zijn!! Wens je van harte nog veel waardevolle momenten met hen die je lief zijn. Groet, Ria
BeantwoordenVerwijderenbeste Rona, ik volgde jouw blog omdat ook mijn moeder Kahler heeft gehad. Diep respect hoe jij deze rot ziekte draagt. Ik wens je nog mooie momenten met je dierbaren.
BeantwoordenVerwijderenLieve Rona, na onze ontmoeting in Turkije ben ik je blog gaan volgen.
BeantwoordenVerwijderenDe positiviteit die jij uitstraalt is enorm.
Geniet van je dierbaren en heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Groetjes Corry
Oh dappere, lieve Rona, ik maakte me al zorgen om je.
BeantwoordenVerwijderenHelaas zo herkenbaar - het aanvoelen dat je langzaam de strijd gaat verliezen :(
Lief mensje, wat ben jij een kanjer! Altijd vrouwmoedig gestreden, optimistisch de tegenslagen geïncasseerd en daarnaast zoveel mogelijk genoten van het reizen, je dierbaren, het leven.
Het is zo bitter nu, zo intens verdrietig en oneerlijk.
Dank je voor je openheid en het delen, ik weet zeker dat je veel mensen geraakt hebt en zeker geholpen hebt met een kijkje in jouw worsteling met mr. Kahler.
Ik ben blij dat Joop en je dierbaarsten aan je zijde meewandelen tot zover het kan.
Lieverd, Bon Voyage!
Ontzettende lieve moedige Rona,
BeantwoordenVerwijderenAl heel lang volg ik je als anonieme lezer, ben hiermee begonnen toen een vriend van ons Kahler kreeg en heb hier toen veel moed uitgeput.
Ik bewonder je enorm en wens je en je familie en vrienden de komende tijd heel veel kracht en liefde toe.
Dank je wel voor het delen van een deel van je even.
liefs Yvonne
.
Dag lieve lieve Rona, zoveel met elkaar gedeeld zal altijd een plekje in mijn hart houden.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Ria en Ted
Dag lieve Rona, wie weet, misschien kun je dit wel lezen. Ik wens je een mooie reis toe.
BeantwoordenVerwijderenNiemand van ons is ooit dood geweest dus niemand van ons weet hoe dat is.
Ik wil je bedanken voor al je mooie en minder mooie verhalen, wat fijn dat het van je afschrijven zoveel steun heeft kunnen geven.
Voor nu wens ik Joop en je kinderen alle steun toe die ze nodig hebben want de leegte die jij achterlaat zal enorm voor ze zijn.
Gecondoleerd, wees trots op jullie vrouw en moeder die met dit blog iets heel moois achterlaat waar jullie, als je er aan toe bent, nog vele uurtjes in terug zullen kijken.
Het was een kanjer!!!!
Veel liefs van Jan en Berry
Lieve Rona,
BeantwoordenVerwijderen11 jaar uit t oog, maar niet uit t hart! Bedankt dat ik je verhalen mee mocht lezen, bedankt voor je positiviteit en de kracht die je steeds weer op papier zette! Wat een ongelofelijke kanjer ben jij, Chapeau! En wie weet....... tot ziens dappere sterke Rona!
Liefs Mirella xx
Beste Rona
BeantwoordenVerwijderenAl heel lang volg ik je prachtig geschreven blog: ontzettend moedig, menselijk en mooi gebracht. Ik kende van dichtbij ook iemand met die vreselijke ziekte. De laatste maanden die hij met zijn gezin mocht doorbrengen waren heel intens, gelaten en ergens ook heel fijn. Rona, heel oprecht wens ik jou heel lieve, gelukkige momenten met je man en kinderen. Ik ben 200 % zeker dat jouw man en kinderen later super herinneringen zullen hebben aan zo een toffe hemelse mama. Warme knuffel.
Rona, altijd heb ik bewondering voor je gehad. Wat een kracht, wat een positiviteit, wat een vechtlust, wat een liefde, wat een geweldige verwoording van je gevoelens over je ziekte. Ik had al een paar dagen niets op internet gelezen en was daardoor geschokt en geschrokken dat je toch sneller dan verwacht deze aardbol hebt verlaten. Ik wens je veel rust en vrede. Ik wens Joop en je kinderen ontzettend veel sterkte, kracht en positiviteit toe. We'll meet again.... Bedankt Rona. Je was een prachtmens!!! Liefs, je buurtje van de Plank, Gisela.
BeantwoordenVerwijderen