Vannacht lag ik even wakker en ja dan ga je toch nadenken.
Kijk ik ben nu wel ziek maar ik ben niet alleen ziek. Mijn lieve mannetje, kanjer doet ook mee in dit gehele ziekte proces. Dus wil ik even mijn overpeinzingen van vannacht hier neer zetten.
Vanaf 20-2-2012 zitten we eigenlijk in het zelfde schuitje. Al 4 maanden hiervoor wisten we dat het zou gaan uitmonden in de ziekte van Kahler. We praten er niet over thuis. Hielden onze mond, want wat je niet uitspreekt is er niet. Deden we het wel, hier en daar, dan was het al snel doemdenken of iemand die deed het af van hij of zij wist wel een familie lid of vriend die het ook had gehad en na tig jaar nog leefde.
Mooi, wij hielden onze mond, ook naar elkaar toe want ja als iedereen het zegt wat moet je dan.
Ik merk nu, natuurlijk al veel eerder, maar zeker nu de behandeling zo heftig is, dat mijn eigen Kanjer en Eve omdat die alles zo dichtbij meemaakt, het niet in de koude kleren gaat zitten.
Joop moet van alles. Wassen, eten koken, contacten onderhouden met iedereen die belt, het huis (wat ik zo schoon mogelijk heb achtergelaten) bij houden, de tuin en ook internet vergt de nodige tijd, mail, fb en mijn weblog. Daarbij natuurlijk ook nog 3 maal in de week naar Maastricht rijden. Ik ben vast nog een heleboel vergeten.
Gelukkig mag hij bij de buurtjes een keertje eten en bij Jos en Anne-Marie. Dit is dan weer heel erg gezellig. Even een verzetje.
Dus bij deze wil ik deze update geheel doen toekomen aan mijn lieve mannetje en natuurlijk Eve die thuis zoveel mogelijk, ondanks haar afstuderen, helpt.
Kanjers jullie zijn helemaal top.
Lieve Rona,
BeantwoordenVerwijderenEen groot CHAPPEAU voor JOOP en EVE en voor kanjer RONA.
Diep respect voor jullie allen.
Kort maar krachtig, harte groet van Yvonne & Martin
Lieve Joop en Rona, we hebben samen op de bank even weer bijgelezen, zijn dus weer volledig op de hoogte. Staan wat hulpeloos aan de zijlijn en dat voelt niet zo fijn. Je moet het helaas helemaal zelf doen. Heel veel sterkte gewenst met z'n allen en vooral veel lieve groeten uit Siddeburen.
BeantwoordenVerwijderengr.Fred en Cobi.
Hoi Rona,
BeantwoordenVerwijderenIk zie dat de tekst van je blog alweer langer wordt. Dat is een goed teken :) !!
Ja, in zo'n geisoleerde omgeving heb je tijd zat om te denken en te piekeren. Ook dat is soms zwaar en confronterend. Maar, het is natuurlijk mooi wat je schrijft.
Maar, als het je mentaal enigszins te zwaar wordt, overweeg dan eens een oxazepammetje. Dat kan net het verschil uitmaken om je over een dip heen te helpen! :)
Sterkte verder.
Jan
Klopt dat oxazepammetje helpt me er wel goed over heen. Neem het gewoon al ik vind dat i het nodig heb. Soms 4 soms 1 op een dag.
BeantwoordenVerwijderenIk moet zeggen dat deze behandeling me wel ontzettend zwaar valt. Maar wat jij ook al schreef. Afvallen gaat vanzelf.