"Gewoon" doorgaan

Mmmm vanmorgen op het werk komt een collega naar me toe, of ik even naar de arbo wilde bellen. Natuurlijk wilde ik dat doen. De afspraak was nl dat ik zou horen wat de titer zou zijn van mijn Hepatitis B vaccinatie van 12 jaar geleden.
Blijkt de titer nog maar 11 te zijn. Wel aanwezig dus maar te weinig om veilig te kunnen werken. In overleg met de bedrijfsarts nu een booster gekregen. Weer een prik. Het houd niet op. Ik ben er eigenlijk wel helemaal klaar mee hoor. Al dat geprik en zo. Mijn blaas werkt ook al zo lekker mee. Ik had gehoopt dat ik een gewone blaasontsteking zou hebben. Niet dus. Het is het blaaspijnsyndroom wat opspeelt. Ben je klaar mee. Iedereen die ooit een flinke blaasontsteking heeft gehad weet wat ik nu voel. Gelukkig is er paracetalmol en diclofenac om de klachten te verminderen.
Volgenden week naar de uroloog. Kijken wat die te zeggen heeft. De blaasspoelingen werken dus niet zoals het was. Gelukkig is het een ziektebeeld wat op en neer kan gaan, ik hoop dus dat het maar een fase is. Veel meer valt er nl niet meer aan te doen. Ja misschien laseren als er weer zweertjes zitten. Ik zit hier alleen, ook al niet op te wachten.

WANNEER HOUD HET ALLEMAAL EENS OP.

CMWP, Veluwe en nog wat dingetjes

Jeetje wat gaat de tijd toch snel. Het is alweer 19 november en Sint is weer in het land. Dit betekend dat het jaar eigenlijk alweer bijna om is. Het is nu een tijd van gezellig binnen zijn en het binnen dan ook gezellig maken. Straks 5 december en dan is het ook al weer snel kerst en oud en nieuw. Het begin van dit jaar hebben we gewenst dat dit jaar maar heel snel voorbij mag zijn en nu schiet het op.  Gelukkig begin ik steeds meer mijn spiraal naar boven te vinden. De bezoeken aan de psycholoog en Mindfullness beginnen hun vruchten af te werpen. Het gaat langzaam maar ik begin steeds meer plezier te krijgen in het leven. Klinkt een beetje raar maar het is zo. Ik begin steeds minder depri-momenten te krijgen en steeds beter inzicht te hebben in waar ik nu eigenlijk sta in mijn herstel proces. Het behandelen van mijn lichaam is “klaar” en nu moet de bovenkamer nog even genezen. Helaas, dit kost tijd. Maar we komen er wel, ik weet het zeker.

 

Vorige week zaterdag zijn we naar een bijeenkomst geweest van het CMWP, dit is de patiënten vereniging voor Kahler en Waldenström patiënten. We zijn weer een stukje wijzer geworden ondanks dat we al veel wisten. De behandelmethoden worden steeds verder uitgebreid en er vinden steeds meer onderzoeken plaats waarmee gekeken wordt wat nu eigenlijk het beste behandelplan gaat zijn voor de “algemene patiënt” We kwamen tot de gelukkige conclusie dat er nog vele medicaties zijn. Natuurlijk wisten we dit al maar het is toch fijn als een hoogleraar je dit ter plekke verteld.

Bevestiging is wat je zoekt. De bijeenkomst was druk bezocht. Joop heeft daar ook Yvonne en Martin ontmoet. We hebben gezellig zitten praten met zijn viertjes.

 

Afgelopen vrijdag zijn we naar Epe geweest. We hadden daar een hotel geboekt voor 2 nachten. Via Groupon had ik daarvoor een bon gekocht. http://www.dewitteberken.nl/

Een heel leuk hotel midden in de Veluwse bossen, gerund door een heel vriendelijk echtpaar. We kregen echt een hele grote kamer met een zeer ruime badkamer. Bij aankomst om 14 uur zijn we direct begonnen aan een boswandeling. Goed voor lichaam en geest. Normaal lopen we hier thuis 30 tot 45 minuten. Helaas stond er niet precies aangegeven hoever of hoelang de wandeling “rode paaltjes” zou zijn. We zijn er achter gekomen dat hij 90 minuten is. Nu lopen we niet echt langzaam dus een aardige wandeling mag het wel genoemd worden. Hierna ben ik even gaan slapen en is Joop voorzien van boek en een lekker wijntje beneden in de zitkamer gaan zitten.

Ik wilde graag pannenkoeken eten en wat een beetje traditie gaat worden, blijkbaar, het restaurant was dicht. Op naar de volgende want op de Veluwe zijn er tig. We zijn uiteindelijk beland in de Ossenstal in Epe. http://www.ossenstal.nl/

We hebben er een ouderwetse pannenkoek gegeten. Jeugdherinnering van Joop. Hij was erg lekker, deed alleen een beetje denken aan oliebollen beslag.

 

De volgende dag de hele dag in de sauna, Veluwse bron, rondhangen. Ha we troffen het ontzettend met het weer. De dag begon nl met een lekker zonnetje en aangezien je op het sauna complex veel buiten vertoefd, waren we hier helemaal gelukkig mee. De sauna’s waren heerlijk evenals de lunch.

Het diner in het hotel was ook perfect. Helaas werd het een korte zaterdag avond want het licht ging al snel uit. Een dagje sauna is best vermoeiend.

 

De volgende dag hebben we, na genoten te hebben van een heerlijk ontbijt uitgecheckt, en zijn we weer naar Veldhoven gereden. Het was nu een echte regendag dus nog een wandeling zat er niet in. Wij houden nu eenmaal niet van regen.

 

Vandaag maandag weer aan het werk geweest. Pff, 2 uurtjes waarin ik echt goed moest opletten en mijn ervaring moest laten werken. Gelukkig ben ik het nog niet verleerd en werd 2 uurtjes na het begin van mijn dienst een mooi mannetje geboren. Aansluitend een gesprek gehad met mijn psycholoog en dat was ook weer prima. Dat gesprek stond al gepland hoor en had niets met de dienst te maken. Wel een voor mij moeilijke opdracht mee gekregen maar dat gaat ook weer lukken.

 

De afspraak bij de internist heb ik verzet. Mijn oor wil echt niet mee werken. Ik krijg eigenlijk steeds meer druk erin en daar ben ik niet blij mee. Ik wil nu zekerheid of het met de Kahler te maken heeft of niet. Misschien dat er toch iets aan gedaan kan worden. Desnoods een operatie of zo maar dit is ook niet fijn.

 

Goed een heel verhaal maar ja er gebeurt natuurlijk ook wel van alles.

 

Iedereen ontzettend bedankt voor alle belangstelling die ik nog steeds mag ontvangen. Echt heel erg fijn.

Bergopwaarts "again"

Het gaat weer bergopwaarts. Depresiviteit wil wat wijken. Het kwam dus toch echt door de vermoeidheid. Ik ga nu weer op tijd naar bed en tussen de middag bezoek ik ook trouw mijn bedje.
De 2 uurtjes werken bevallen me ontzettend goed. Ik begin al weer mijn draai te vinden in het verlenen van de zorg aan de patiënt.
Het klink een beetje dubbel, aan de ene kant erg moe en dan toch werken maar door mijn werk krijg ik juist meer energie.

Mijn oor wil nog steeds niet. Ik moet op de volgende controle maar eens gaan vragen waar nu precies de Kahlerhaarden in mijn hoofd zitten. Misschien dat ze wel met mijn oor te maken hebben. De KNO kon niets vinden en me dus ook niet helpen hiermee.